Réttir 2005

Jamms.
Landbúnaðarnemd V.Í.N. skellti sér í réttir nú um nýliðna helgi. Jú, mikið rétt er að fé var dregið í dilka laugardaginn 10.sept. sl. Rétt er það.

Skáldið og Adólf lögðu af stað austur um kaffimál á flöskudeginum og þegar sagnaritarinn heyrði af því að líklega myndu ferðafélagarnir koma til með að vera í leit af týndum Frakka á laugardeginum voru þau á Lilla stödd á KFC í Hnakkaville að snæðingi. Svo ekki var um það að fá far hjá þeim. Það kom svo að því að Frakkinn fannst og í kjölfarið á því var ákveðið að leggja í´ann 07:00 á laugardagsmorgninum og mæta bara beint í réttirnir. Þótti VJ þetta heldur ókristnilegur tími til brottferða og afboði komu sína.
Minna varð svo um svefn aðfararnótt laugardags því það seinkaði háttatímanum hjá litla Stebbalingnum að vinstra afturhjólið sleit sambandi sínu við Willy á flöskudagskveldið.

Alltof snemma vaknaði maður á laugardagsmorgninum. Eftir staðgóðan morgunmat, sem snæddur var yfir Simpsons, morgunmessu og Mullersæfingar taldi maður sig vera tilbúinn í nokkra klst akstur austur á Klaustur.
Það var svo rétt rúmlega 07:00 sem maður heyrði í diesel-drunum úr Lata-Krúser. Var þar Haffi kominn í Grafarvoginn til sækja lítinn og skíthræddann Stebbaling.
Í Lata-Krúsir voru nýjustu vinir okkar, Hrafnhildur og síðan bættist Stebbalingurinn í hópinn og var fararskjótinn okkar, fyrr nefndur Lati-Krúser. Það var því lítill og skíthræddur Stebbalingur sem steig upp í Lata-Krúser. Ekki nóg með að maður sæi fram á að eyða næstu klst í kolaeldavél af Togaogýta-gerð heldur að auki kæmi maður til með að sitja við hliðina á ógnandi kvenmanni alla leiðina.
Stutt stanz var gert á Lélegt sem aðalega var notað til kaupa á kaffidrykkjum . Þar komst Hrafnhildur að því að hún væri í krummasokk. Ekki gott það. Þetta var líka svo snemma morguns og fólk var með þvílíku óraði að sumir höfðu gleymt áfenginu sínu. Skotist var upp í Breiðholt eftir brennivíninu. Það var svo rétt fyrir 07:30 yfirgáfum við loks bæjarmörkin. Ferðin austur gekk ágætlega þrátt fyrir rok og rigningu. Fyrsti bjórinn var opnaður kl:08:08 ekki svo löngu síðar, á söguslóðum lessumyndbandsins, var búið að aflífa þann fyrsta. Í Vík var gerður stuttur stanz þar sem fengið var morgunkaffi hjá afa Hrafnhildar. Eftir kaffið fékk Lati-Krúser sinn ólyktandi grút að drekka. Rétt eftir Vík var öl nr:2 opnaður.Ekki veitti svo af því maður þurfti að drekka í sig kjark. Það reyndist svo enginn bíll vera yfirgefin út í kanti á Mýrdalssandi. Nokkur vonbrigði það.
Við komum svo í réttirnar 10:11:14. Var þá fólk að fá sér kaffi og með því. Þegar Skáldið sá hvað undirritaður var með í hendi hafði það ekki samvizku í að láta mann drekka einan og sótti sér því einn með hraði. Hafist var svo handa við að koma sér í viðeigandi fatnað. Til gamans má geta þess að pollabrækurnar sem sagnaritarinn íklæddist þarna hafa farið á 11.Þjóðhátíðir. Ekki amalegt það. Núna byrjaði fjörið. Við drógum þarna fé í dilka sem óðir menn væru ásamt því að fá sér brjóstbirtu og svala sér niður á eins og einum köldum hressandi fullorðins svaladrykk öðru hverju. Var þetta alveg heljar mikið fjör allt saman. Svo kom að því að engar voru rollurnar eftir í almenningnum. Þá bara eitt eftir sem er að reka féið heim á bæ. Næstu fjórir tímar fóru í að koma rollunum heim í Þykkvabæ. Ýmist var maður á tveimur jafnljótum að reka áfram rollur eða bara um borð í Lata og þá með Stubbastuðið í botni. Höfðum við þrír gaman af. Þarna á leiðinni voru nokkrir sögustaðir skoðaðir og sagðar sögður. Annað sem þarna gerðist á leið okkar yfir með féið var annað hvort siðlaust eða það varðaði landslög.
Er í Þykkvabæ var komið fengum við ljúffenga kjétsúpu, alls ekki síðri en sú er snædd var þann 17.ágúst 2002 í Grand Turismo. En það er nú önnur saga, sem ekki verður sögð hér. Eftir að hafa fengið snædd ljúfu kjétsúpu var maður til í meira rollustand og ekki þurfti maður að bíða lengi eftir að komast í rolluslag. Næst á dagskrá var að skilja að fjölskyldur og ákveða hverjar fara á grillið í einhverri jeepaferðinni í vetur. Gaman að því. Rollur voru dregnar í dilka ásamt að svo reka þær úti í einhvern haga. Fór þar Skáldið á kostum í umferðastjórn rolla. Svo þar á hæð einni stóð svo glæsilegur Willy´s CJ5 ca árg.63. Stór glæsilegt landbúnaðurJeepi. Skiptir ekki öllu. Eftir þennan rekstur var málið að plotta hvernig best væri að haga málum. Niðurstaðan var sú að fá Lilla lánaðan og fara á honum ásamt Lata á Klaustur.
Er á Klaustur var komið var kominn tími á þjóðvegaborgara. Einu fjölskyldutilboði, mínus tómatar á einn, var slátrað í þjóðvegasjoppunni. Næst var að koma upp tjaldbúðum á tjaldsvæðinu sem saman stóð af einu tjaldi og einum jeppa. Þar fékk líka Stebbalingurinn næturgest í tjaldið. Eftir sturtu og aðrar snyrtingar var haldið aftur niður í Landbrot. Nú var tekið almennilega á hlutunum. Aðeins var kíkt á Team America. Okkar hafði verið boðið í teiti í húsaþyrpingunni á Klaustri. Kom það undirrituðum hvað þarna leyndust mörg hús. Þess verður að geta að Skáldið fann sig aftur og lagði sig í eins og klst. Vakanaði svo ferskur og tók að stunda danzmenntir af miklum moð, við mikla lukku viðstaddra. Þarna var drukkið bjór og alls konar vín í gallonavís. Skundað var á brúsaball þar sem reiddar voru fram litlar 2500 ísl.kr í aðgangseyrir. E-ð komst svo óminnisnegrinn til sagnarítarns. Eitt er þó í fersku minni að það var flakkað á milli félagsheimilsins og Systrakaffi og annað er líka í fersku minni en það að sjálfsögðu danzmenntir Jarlaskáldsins. Ekki annað hægt en að muna. Það var svo um nóttina sem danziballinu lauk og fljótlega eftir það var skundað upp á tjaldsvæði í samfloti með tjaldnautinum. Í nesti á leiðinni var mér gefin einn bjór, aldrei slæmt að fá svona öl rétt fyrir svefninn. Þetta er eitthvað sem fleiri fulltrúar hreingerningardeildarinnar mættu taka sér til fyrirmyndar.

Rúmlega á hádegi var svo loks vaknað. Mikið var heitt og súrefnislaust inní tjaldinu. Eftir að risið upp var náð í morgunmat og neitaði tjaldfélagi minn boði mínu um morgunmat í rúmið. Skil þetta ekki, búinn að hafa yfir því að útbúa morgunmat og svo boði manns bara neitað. Ekki laust við að maður sé örlítið sár. Eitthvað fór í að rifja upp gærkveldið og hafði Edda verið svo hugulsöm að taka bjórbakpokann minn með sér svo ekki þurfti maður að hafa áhyggjur af því. Við kíkjum svo aðeins í Þykkvabæ til að kasta kveðju á fólkið svo rétt áður haldi átti aftur í borg óttans. Ákveðið var svo að fara í sund í Vík. Líkt og morguninn áður var engan yfirgefin bíl að sjá úti vegakanti á Myrdalssandi. Í Vík er svo fínasta sundlaug og fær hún alveg 3.sundkúta af 5. Í pottinum var tekin sú pólitíska ákvörðun að éta á stað einum í Hnakkaville sem mætur er og góður. Tel ég óþarft að nefna hann á nafn. En verðlaun eru í boði fyrir þann sem getur rétt. Eftir að hafa lokið laugun var aðeins slegið á hungrið með ís og poppi, en þetta var aðeins til að æsa upp í manni hungrið. Nóg um það. Ferðin í Hnakkaville gekk fyrir sig og lítið eitt merkilegt gerðist á ferð okkar. E.t.v. hafði neysla kaldra hressandi fullorðins svaladrykkja kveldið áður með það að gera. Samt ekki viss. Matsölustaðurinn í Hnakkaville klikkaði ekki, frekar en fyrri daginn svo sem. Þaðan fóru allir mettir og sumir með kaffi í hendi. Lati fékk svo að drekka svona áður en haldið var á heiðina. Stebbalingnum var svo skilað í Grafarvoginn svona þokkalega heilum og höldnum bæði á sál og líkama þrátt fyrir að aðeins bæri á harðsperrum.

Er það mál manna í Landbúnaðarnemd að þessi helgi hafi verið fjandi skemmtileg allt að því bara silld. Aftur að ári? Já, það held ég barasta. Svona ef bændur og búalið vilja fá okkur aftur.
Að lokum vill skýrsluhöfundur þakka samferðafólki sínu sem og öllum þeim sem það hitti fyrir frábæra helgi. Takk fyrir mig

Kv
Landbúnaðarnemdin