Svona eins og glöggir lesendur hafa sjálfsagt tekið eftir þá lagði jeppadeildin land undir dekk núna síðustu helgina í október. Sem átti sér svo framhald fyrstu helgina í nóvember en sú saga kemur síðar. Ferð þessi var farinn með bílaflokk Flugbjörgunarsveitarinar í Reykjavík.

Það var svo flöskudaginn 29.okt. s.l. sem ferðalag þetta hófst. Um klukkan 18:45 renndi undirritaður í Kleifarselið til að taka upp Jarlaskáldið sem átti að vera kóari í þessari ferð. Eftir að hafa hlaðið dótinu hans Nóra um borð í Willy var komið víð í nýlenduvöruverzlun, á æskuslóðunum, áður en rennt var í hlað á Lélegt við Vesturlandsveg. Var þar megin hluti hópsins mættur á svæðið. Eftir að hafa lagt Willy við dæluna komu Jón Sigfús, hér eftir nefndur bara JónFús, og Arnar til að aðstoða við dælinguna. Var Willy þarna kominn á tvo spenna og ekki veitti af. Eftir að hafa styrkt Skeljung, sem ekki veittir víst af þessa dagana, með bensínkaupum og pylsuáti var loks hægt að koma sér út úr bænum. Næsta stopp var Hnakkaville þar sem komið við var á góðum stað til að næra sig. Þrátt fyrir að við bræðurnir höfðum snætt í bænum ákváðum við að hafa ungmennafélagsandan í heiðri og vera með og fengum okkur því einn bita hvor. Þarna afrekaði Halli Kristins það að henda debetkortinu sínu. Snilld það sem átti eftir að vera brandari það sem eftir lifði ferðar. Eftir að menn voru orðnir mettir var ekið sem leið lá í uppsveitum Árnessýslu og yfir í Rangárvallasýslu og ekki numið staðar fyrr en komið var í Hálendismiðstöðina í Hrauneyjum. Þar sem þetta er síðasta bensínbúllan í langan tíma var tankað. Að gömlum og góðum síð var kíkt á Fógetann. Þarna var loks allur hópurinn samankominn og hann fylltu eftirfarandi karlmenn og ökutæki:

Stebbi Twist og Arnór Jarlaskáld á Willy´s

Maggi Móses og Kjartan á Toyota LandCruiser 70

Arnar Bergmann og Jón, föður hans, Bergmann á Toyota HiLux Double Cap

Jón Sigfús og Bjarni bróður hans á Toyota LandCruiser 80

Ásgeir, Jón litli bróðir hans og Bjartur á Land Rover Discovery

Steinar og Halli Kristins á Nissan Patrol

Bræðurnir Óli og Halldór á Hyundi Terracan

Allir þessir bílar voru á 38´´ nema Terracaninn sem var á 35´´. Það er helst telst til tíðinda er að bara tveir þessara bíla brenndu bensíni á meðan allir hinir spúuðu eiturgufum af grút út í loftið. Líka vekur það athygli að engin fulltrúi var frá hreingerningardeildinni.

Þarna var líka ákveðið að keyra beint upp í Nýja-Dal og gista þar um nóttina. Eftir að hafa strappað brúsana niður gátum við Nóri loks komið okkur af stað aðeins á eftir hinum í hópnum. Leið lá um veg uns komið var að vegamótum að Sprengisandi og þar varð líka til smá rangur misskilningur og fórum við á Willy óvart framhjá afleggjarnum en kveiktum fljótt á perunni þegar við fórum yfir brúna á Tungá. Eftir að hafa snúið við og náð hinum var loft frelsað úr hjólbörðunum svona til að mýkja. Fljótlega eftir að úrhleypingum lauk og ekið var aftur að stað fór e-ð hvítt að koma niður úr loftinu. Var það mál manna að þetta væri snjórinn sem öldungarnir hafa talað svo mikið um. Okkur til mikilar undrunar og gleði þá varð þetta hvíta alltaf meira og meira áberandi eftir því sem ofar dró. Það kom svo að því að alhvít var orðið og þurfti að hleypa nokkuð vel úr. Þá fór aðeins að bera á festum og átti Ásgeir fyrstu festu vetrarins. Til hamingju með það. Svartá reyndist ekki vera erfið en þó rifjaði upp gamla og góða tíma. Við mjökuðumst svo hægt og sígandi í áttina að Nýja-Dal með tilfallandi festum og stuði. Hópurinn renndi svo í hlað við Nýja-Dal rúmlega 02:00 aðfararnótt laugardags. Það var svo komið sér fyrir og þurftum við bræðurnir að deila saman koju en vorum til fóta. Um 03:00 var maður kominn í heimsókn til Óla Lokbrá og svaf maður vært þá nóttina ekki vitandi hvað beið manns.

Það var svo ræs kl. 09:00 á laugardagsmorgninum og var maður furðu sprækur á lappir þann morguninn. Eftir morgunbæn, mat og Mullersæfingar var pakkað ofan í poka og farið að gera bílinn kláran. Þó ótrúlegt megi virðast þá þurfti barasta að skafa þennan morguninn og voru allir bílarnir nokkuð hrímaðir. Eftir að hafa sett í gang og látið miðstöðina vinna sína vinnu ásamt því að skafa rúðurnar, að sjálfsögðu var maður ekki með sköfu með og ekki dugði krítarkortið svo maður fékk þar til gert tæki lánað úr Tvistinum. Þegar þessu var öllu lokið og allt komið um borð stillti hópurinn sér upp fyrir myndatöku og fengu sumir að taka fleiri myndir en aðrir. Nóg um það. Eftir þetta var ekkert annað að gera nema fara að keyra. Leið okkar lá í áttina að Laugafelli. Eftir því sem Laugafell nálgaðist þá þyngist færið svo það þurfti að hleypa betur úr. Á leið okkar var m.a. komið að vegamótum og sléttu eina sem allir sprettu úr spori og höfðu gaman að. Bergvatnskvíslin varð á vegi okkar eða öllu heldur vegleysu og komust allir þokkalega klakklaust yfir hana. Þó var brugðið á það ráð að hafa nælon á milli Terracan og Datsun svona til þess að hafa vaðið fyrir neðan sig. Eftir að hópurinn var kominn yfir Bergvatnskvíslina var haldið áfram að Laugafelli og þarna á teygðist aðeins á hópnum og drógust sumir aðeins afturúr, ekkert alvarlega þó. Við renndum svo í hlað við Laugafell um kl 13:45 eftir að hafa þurft að taka aðeins á því þegar við fórum uppúr Laugakvíslinni að norðan verðu. Bara gaman að því. Í Laugafelli var fengið sér að borða og sumir tóku líka fallprufarnir á klósettinu þarna ásamt yngri Bergmanninum. Það verður barasta að segja að fáir staðir á hálendinu þar sem eins gott er að taka eina skák og finna ylvolgann eiminn leika um bossann á manni meðan beitt er Sikileyjarvörn. Hvað um það. Eftir miklar vangaveltur var sú ákvörðun tekinn að halda eina umferð í heimsbikarmótinu í sprellahlaupi og var því tekið stuttsprettlellahlaup út í laug. Jarlaskáldið fékk þó að taka þátt þrátt fyrir að vera í 3ja.hlaupa banni. Þó varð gerð undantekning á því banni því við vorum jú einu sinni á fjöllum og þetta keppisbann nær aðallega yfir sprettlellahlaup í bústöðum. Það var svo legið í lauginni í ca 15-20.min og þar sem hún var svo sem ekkert alltof heitt þá var ekkert tiltöku mál að taka sprettinn til baka. Eftir baðið var ekkert til fyrirstöðu að koma sér af stað sem og var gert. Þarna í kringum Laugafell hafði minnkað snjórinn og eftir því sem vestar dró varð þessi hvíti æ minni. Nú komum við að Hnjúkakvíslinni sem átti eftir að reynast örlagavaldur. Ásgeir kom fyrstur að ánni og leist ekki á ísinn á henni og skiljanlega var stráksi eitthvað tregur við að vera fyrstur yfir. Arnar Bergmann tók þá á skarið og viti menn hann komst yfir. Næstur var Ásgeir og heil komst hann á Breska heimsveldinu, Terracaninn var næstur og þrátt fyrir bresti fór hann yfir. Maggi Brabra var næstur á FBSR2 og það kom að því, ísinn brotnaði undan honum að aftan. Hófust nú miklar æfingar við að ná honum uppúr. Með í för þarna voru 3 vöðlum og 2 þurrbúningar, sem ég helt að myndu seint gagnast í jeppaferð. Það var reynt að spila tvistinn upp en lítið gekk svo ál- og jarnkarlar voru dregnir fram og byrjað að brjóta. Svo kom að því að Tvisturinn reif dekk og nú var úr vöndu að ráða. JónFús skellti sér þá í þurrbúninginn og vippaði sér ofan í vökina vopnaður drullutjakki og hífði upp Krúserinn. Því næst var að losa dekkið sem var allt á kafi í vatni og gerði JónFús þetta eftir minni og giskaði á restina. En uppúr fór dekkið og það var tappað og mesta vatnið losað úr því. Nú var bara eitt vandamál eftir en það var að koma dekkinu uppá aftur. Einhverja hluta vegna vildi það alltaf fljóta og reyndist það nokkuð erfitt að halda því undir vatninu en hafðist að lokum. Nú var hægt að halda áfram að koma honum uppúr og var spilið notað til þess. Þegar spilvírinn var dreginn inn þá dró það bílinn áfram en ekki upp að aftan svo hann braut bara ísinn en fyrir rest þá komst hann á bakkann vestan megin eftir uþb 2.klst. Þá voru 4.bílar komnir yfir og 3 eftir á eystri bakkanum. Þar sem bara búið að dæla í dekkinn á Pattanum var hann sendur fyrstur yfir til að spara tíma. Þarna má segja að vandræðin hafi byrjað fyrir alvöru. Ofan í fór Pattinn og í vökina en ekki var hann að hafa það upp hinum megin og þrátt fyrir þær áætlanir að spila hann upp hinum megin þá var það engan vegin að ganga. Pattinn var þarna ofan í með vatn uppá miðjar hurðar og komst hvorki uppúr að framan né aftan og byrjað að flæða inn í hann. Þess mó til gamans geta að Patrol hefur aldrei farið eins hratt og þarna ofan í og það án þess að hreyfast nokkuð. Svo nú byrjaði kapphlaupið við að ná honum upp áður en meiri skemmdir yrðu á honum. Það var byrjað að brjóta ísinn og komist að þeirri niðurstöðu að best væri að ná honum upp á bakkann að austan verðu. Það var farið að brjóta ís á fullu og moka klakkastykkjum í burtu og farið svo að kippa í. Það slitnaði svo kaðall og skemmdi hann aðra afturhurðina og braut rúðuna á Patrolnum ásamt því að afturstuðarinn var þarna orðinn tjónaður. Það var svo 3.klst síðar að Patrolinn komst á bakkann austan megin en við það að ná honum upp þá hætti allt í einu stýrið að virka. Kom þá í ljós að sektosarmurinn hafði látið undan í átökunum enda var komið brot í hann áður. Þarna komu svo líka aðrar skemmdir í ljós. Brettakanturinn v/m framan brotinn og tveir aðrir skemmdir, þrír drullusokkarfarnir, vatn hafði flætt inn hann upp fyrir olíugjöf og þrátt fyrir að hann hafi haldist í gangi þá vissum við ekki hvort einhver tölvan væri skemmd. Þar sem enginn var með auka pitmanarm var ekkert annað í stöðunni að gera nema skilja hann eftir. Okkur tókst að koma honum þannig fyrir að hann væri hvorki fyrir né í hættu fyrir ánni. Þarna hófust svo umræður um hvað ætti að gera. Menn voru eiginlega ekki tilbúnir að leggja í ísinn aftur og skipti það litlu máli hvoru megin menn voru. Var það því ákveðið að þeir sem komnir voru yfir myndu halda áfram og við bræðurnir og JónFús myndum snúa við ásamt Steina á Patrolnum og þarna ákvað Kjartan að slást í för með okkur, sem átti eftir að koma okkur vel en spurning með hann. Við ákváðum að byrja á því að fara í Laugafell og spá aðeins í stöðunni þar. Við vissum af hóp sem ætlaði að vera þar um nóttina svo við vissum að þeim möguleika að gista þar. Hitt var svo að koma sér til byggða annað hvort niður í Nýja-Dal eða til Agureyris og þá niður Bárðardalinn. Þegar við renndum svo í Laugafell var ekki kjaftur í húsinu en þá sáum við ljós í fjarska. JónFús hófst nú handa við að ræða við norðan menn í Súlum og útvegaði hann okkur gistinu í húsnæði Súlumanna. En fremur tjáði þessi norðan maður okkur að fært væri niður Eyjafjörðinn en við mættum búast við ,,smá´´ hliðarhalla. Svo það var ákveðið að slá til enda mun styttra á korti í það minnsta. Nú renndi þessi fyrrnefndi hópur í Laugafell eða fyrstu bílar. Eftir smá spjall þar sem þeir samþykktu að hafa okkur í skálanum sögðu þeir sínar farir ekki sléttar úr Bergvatnskvíslinni því einn Musso náði víst að súpa þar vatn inn á sig sem er ekki gott. Þegar við fengum okkur að borða komu að okkur maður sem spurði hvort einn bíll mætti vera samferða okkur til Agureyris og var það samþykkt. Eftir að hafa fengið sér næringu var lagt í´ann og nú var tíminn um 22:35 og vorum við svo bjartsýnir að telja okkur trú um að við kæmum í höfuðstað norðurlands um 03:00 aðfararnótt sunnudags. Svo var fjósað af stað og eitthvað fannst Patrolnum við fara hægt yfir svo hann tók fram úr okkur. Sem var svo sem fínt því hann tróð mesta leiðina. Þarna endar maður í 900 mys og því varð snjórinn meiri eftir því sem ofar dró og færið þyngist. Eftir nokkrar festur þar sem JónFús kippti okkur upp úr var ákveðið að hleypa almennilega úr enda maður farinn að verða ansi þreyttur. Maður endaði í tæpum 4psi og þá fór líka að ganga betur. Stundum er ótrúlegt hvað maður er nískur á að hleypa úr. Hvað um það. Það var svo á einum stað sem þurfti að kippa Patrolnum upp og svo hélt hann bara áfram að tróða. Svo gerðsit það að JónFús reif dekk og voru settir 3 tappar í það og það hélt sæmilega. Eftir 5.klst ferð frá Laugafelli komum við að brekkunum og ekki laust við að smá kvíði væri hjá okkur með það sem myndi bíða okkar. Því eftir að lagt af stað væri niður væri ekkert svo auðveldlega snúið aftur við. Þeir bensínglæpamenn á Pattanum voru komnir niður fyrstu brekkurnar og voru ekki vissir hvar vegurinn væri. Við héldum svo áfram niður og tók nú JónFús við forystu og Steini gekk á undan til að kanna leiðina. Þegar við vorum að mjaka okkur niður og komir í ca 750 mys var kominn góður hliðarhalli og JónFús stóð tæpur. Nú var ekkert annað að gera nema moka undan LC og síðan moka rás. Voru þetta nokkrir tugi metra en það var barasta að halda áfram og moka. Þetta þurftum við að gera allnokkrum sinum á nokkrum stöðum og alltaf góðan slatta í einu. Það var vara skipst á að moka enda ekkert annað gera ef við ætluðum okkur að enda á Agureyris einhverntíma áður en það voraði. Svo endaði með því að Pattinn tók framúr okkur. Þá kom vel á vondan, því að sjálfsögðu var hliðarhallanum ekki lokið né þá heldur mokstrinum, var þá ekkert annað fyrir hann að gera nema moka en sá þurfti að fá skóflu frá okkur lánaða vegna þess að hann var ekki með skóflu. Gerðist þetta tvisvar í viðbót en allt hafðist að lokum og eftir því sem neðar dró minnkaði snjórinn og við hættum að keyra utan í hlið. Eftir allan þennan mokstur var maður feginn því að Kjartan hafði ákveðið að koma með okkur enda var hann duglegur með skófluna. Það var líka gleðiefni þegar við sáum loks ljósin á innstu bæjum í Eyjafjarðardalnum. En það endaði með því að snjórinn var næstum því horfinn og kominn tími á að dæla í dekkinn og þá kom sér fínt að hafa pattann því meðan JónFús dældi hjá sér fékk Willy loft hjá þeim og það var farið að birta. Við ókum svo sem leið lá að fyrsta bæ og í gegnum síðasta skaflinn og þar sem JónFús afrekaði að festa sig. Svo nú vorum við loks komnir á veg og þá tók bílstjórinn á Pattanum eftir því að hann var eitthvað skrýtinn í stýrinu og við nánari skoðun kom í ljós að millibilsstöngin var bogin í U og bíllinn útskeifur eftir því. Svo nú þegar út á Þjóðveg var komið og actionið búið reyndist það sumum erfitt að halda sér vakandi hvort sem það var kóarinn Arnór eða bílstjórinn JónFús sem skipti við Kjartan sem keyrði til Agureyris. Mikið var þetta langt svona miðað við í minningunni. Við komum svo til krummaskurðsins Agureyris um 09:45 á sunnudagsmorgni eftir að hafa verið 11.klst frá Laugafelli og vakandi í rúman sólarhring. Þegar við komum í glæsilegt húsnæði Súlna höfðu menn varla meiri orku en að græja sér bedda og fara beint að sofa. Held að undirritaður hafi sjaldan verið jafn þreyttur áður, eina helst þá Hrafntinnuskerstúrinn haustið´ 95. Maður var fljótur að sofna þegar maður skreið ofan í poka og lagðist á koddann á beddanum.

Af hinum hópnum var það að frétta að þeir komust í Ingólfsskála um 03:00 um nóttina og hófust þá handa við að grilla sem var eitthvað sem engin af okkur hinum nenntum að gera þegar við komum til Agureyris. Humm, skrýtið.

Það var svo um kaffileytið á sunnudeginum sem maður vaknaði og mikið var maður reittur og tættur. Það sem bjargaði því sem bjargað var að JónFús og Steini höfðu farið í bakaríið og keypt sérbakað og ameríska kleinuhringi. Það var ljúft. Nú hófust vangaveltur um hvað gera skyldi. Eftir að hafa heyrt í hinum og komist að því að dekkið sem rifnaði í ánni væri ónýt undir Tvistinum og öll önnur skynsemi sagði okkur að ekkert vit væri að fara aftur uppeftir til að sækja Patrolinn. Svo það var ákveðið að fara í bæinn og redda því sem þurfti og fara aðra ferð næstu helgi. Sú saga kemur síðar. Það var svo almenn stemmning fyrir því að skella sér í sund svona til að ná úr sér mestu strengunum eftir átök næturinnar. Það var svo um 18:00 sem við lögðum af stað frá Agureyris með stefnuna á Reykjavík. Þegar við komum svo í Varmahlíð fréttum við það að JónFús hefði þurft að snúa við í Öxnadalnum og fara aftur til Agureyris með skemmt dekk. Þe tapparnir frá um nóttina heldu ekki. Það ætlaði ekki af þessari ferð að ganga í bilanamálum og almennu veseni. Það var svo ekið sem leið lá á hringveginum í áttina að Reykjavík. Þegar við komum að stuðbænum Blönduósi skelltum við Radíusflugi einni í þar sem þessi bær kemur við sögu. Eftir að þessari flaugu lauk fengu Harry og Heimir að njóta sín undir öruggri leiðsögn Ísleifs Jökulsonar sem okkur þótti vel við hæfi svona nýkomnir af hálendinu. Mikið rosalega er alltaf jafnleiðinlegt að aka í gegnum Húnaþingin og var mikið gleðiefni að komast á Holtavörðuheiðina. Þó var gert stutt stopp á Brú þar sem við komust að því ,,the hard way´´ að grillið lokar kl.21:00 og klukkan var 21:04 svo pullan varð að duga. Ekki var nú bilana og hrakfallasögu ferðar þessar lokið. Því þegar Willy milli 4-5 km ófarna að Hreiðavatnsskála/Bifröst þá fór vatnsdælan og ekkert flóknara að Willy færi ekki mikið lengra á eigin vélarafli. Auðvitað er varla GSM samband þarna og síminn við alveg dauður svo ekkert annað gera nema banka upp á næsta bæ og fá að hringja. Þegar við náðum í Brabrasoninn var Tvisturinn úr leik. Sprengdi dekk við Hreiðavatnsskála með tilþrifum og eyðilagði einn loftbúða í leiðinni. JónFús að skíða upp Öxnadalsheiðina svo það voru amk 2.klst í hann. Svo nú var orðið fátt um fína drætti. Haft var samband við Togga og var hann ekkert alltof spenntur við að koma til að kippa Willy í bæinn. Ekki vorum við með símann hjá hinum ferðafelögunum svo þrautalendingin var að fá aldraða foreldra mína til að sækja okkur. Á meðan við biðum eftir að verða sóttir var okkur boðið í kaffi hjá heiðurshjónum á Hraunsnefi og sögðu þau okkur nokkrar skemmtilega jeppa og ferðasögur. Bara takk fyrir okkur. Það var svo á 12.tímanum sem öldruð móðir mín mætti til að koma okkur litlu strákunum heim í bólið. Það var svo um 01:00 sem við loks komum í bæinn úr ferð þar sem 7 litlir jeppar lögðu af stað og 4 skiluðu sér í bæinn.

Það var svo farið á stúfana á mánudeginum til að redda sér vatnsdælu og fékk maður eina. Þegar við feðgar vorum komnir í Borgarfjörðinn og búnir að skipta um dæluna kom í ljós að maður fékk ekki réttu dæluna þ.e fékk dælu fyrir flatreim þegar Willy er með kílreim. Ekki besti staður til að komast að því að Bílanaust afgreiddi vitlaust né heldur besta veðrið til komast að því. Rétta dælan var svo hvergi til svo það endaði með því að Willy var sóttur á þriðjudeginum og settur upp á kerru og þannig komið til Reykjavíkur. Hann fékk þó tvo aukadaga þar sem hann var ekki í bænum og þar sem þetta er Jeep þá á hann ekki heima í þéttbýli. Hvað um það.

Þó svo að Willy hafi komist í bæinn þá var ferðinni ekki alveg lokið því Patrolinn sem Steini var á var ennþá við Hnjúkakvíslina og það átti að gera leiðangur eftir honum. Sú saga mun birtast síðar. Bíðið því spennt eftir Part II.