Halli Kristins er að fara í jeppaferð á föstudaginn í Hvanngil ásamt þremur bílum í viðbót. Hann býður öllum sem hafa áhuga á því að fara með.
Búið er að greiða fyrir gistingu, þannig að viðkomandi þurfa ekki að leggja út fyrir því.
Er ekki tilvalið að smella sér í Aðventurferð frá föstudegi til laugardags.
Það eru komnir 3 bílar í þessa ferð ... því fleirri því betra.
Kv.
Ferðanemd VÍN
miðvikudagur, nóvember 30, 2005
laugardagur, nóvember 26, 2005
Upphitunarferð
Jæja, þá kom að því að skíðadeildin hæfi starfsemi sína formlega þennan veturinn. Það var blásið til sóknar með ferð til Agureyrich um s.l. ekki var þó um að ræða hina einu sönnu skíða-og menningarferð V.Í.N.til Agureyrich. Sú umræða kom upp fyrir einhverju síðan að blása til norðurferðar þessa helgi en þá var skíðamennska ekki á teikniborðinu, ekki nokkur sála þorði að vera svo bjartsýn á þeim tíma, heldur var eingöngu hugsað sem afsökun fyrir því að skella sér á Sálarball á Sjallanum. Svo bara upp úr þurru byrjaði að snjóa og það snjóaði svo mikið að það tafði uppsetningu á snjógerðarvélum í Hlíðarfjalli. Greinilegt að þar var á ferðinni enginn annar en Murphy kallinn. Fólk var jafnvel farið að sjá smugu í skíðun þessa helgi. Þegar nær dró dulist það engum að prikin yrðu með. Hér kemur svo sagan af því
Flöskudagurinn 18.nóv rann upp og mikil spenningur var í sagnaritaranum því hann sá fram á að geta stígið á skíði og rennt sér, og það fyrir áramót. Eins og það eitt og sér væri ekki nóg, heldur líka í nýjum klossum. Eitthvað höfðu bílamál farið ofangarð og neðan. Lilli var eini farkosturinn og ekki kæmum við til með geta verið fjórar sálir þar hvað þá fimm. Undirritaður fór á stúfana og komst að því að Hjálmar í notuðum bílum var með bíll sem þurfti að komast norður og það sem meira var, líka bíll á hjá Brimborg Agureyrich sem hann vildi fá suður. Bílamál norður og suður þá leyst en eitt fylgdi þó. Þetta þýddi að maður var svo gott sem bíllaus í sveitaþorpinu á tíma leit út fyrir að það þyrfti jafnvel að fara heilar tvær ferðir á Lilla upp í fjall og svo niður úr því aftur. Þetta virtist vera óleysanlegt vandamál fyrir Skáldinu og gat hann tuðað yfir þessu eins og versta tjélling. Það kom svo í ljós að seinna á fimmtudagskveldinu að Tiltektar-Toggi og læknaneminn síkáti ætluðu líka norður. Eftir að hafa spjallað við kappann var málið leyst. Eins og sönnum V.Í.N.-liða þótti honum nú ekki mikið mál að leyfa okkur, Boga og Loga, jafnvel að fljóta með upp í fjall og heim aftur, jafnvel líka í svo í sund. Það virðist vera sem við strákarnir höfum svolítið gaman að því að keyra. Það leit út fyrir að allt væri því til reiðu að geta lagt af stað og Tiltektar-Toggi var svo jafnvel líka til að taka með skíðin okkar. Fátt var því til fyrirstöðu til norðurfarar.Það kom svo í ljós seinni part flöskudags að Svenni hafði ákveðið að koma með.
Þegar undirritaður mætti til að sækja kaggann sem ferja átti norður var enginn tilstaðar til að afhenda lykla. Það hafði átt sér stað rangur misskilningur sem varð til þess að lítil Stebbalingur misskildi hlutina vitlaust. Eftir nokkur símtöl leystist þá málið og maður fékk Terrano II í hendurnar til að koma norður. Það var rennt beint af Bíldhöfðanum í Bryggjuhverfið til að pikka upp VJ. Eftir að komið var til VJ og verið var að bera dótið hans út hringdi tiltektar-Toggi og ætlaði hann að renna við til að taka skíðin. Við skunduð út og höfumst handa við að hliðra dekkjunum til, sem voru í Terranoinum, til þess að koma dótinu okkar þar fyrir. Þá allt í einu upp úr þurru renndi Togaogýta Ladý-Krúser (reynda ekki þessi bíll) upp að okkur á 38´´ skóbúnaði og geymdi hann Tiltektar-Togga og Frú Togga. Hafði þá kauði nýverið fjárfest í þessum fáki, sem er allur hinn fínasti. Vill jeppadeildin nota þetta tækifæri og bjóða Soffíu Frænku og Fröken Dýrleifu velkomna í jeppadeildina. Alltaf gaman að endurheimta svona fallna félaga. Áður en hægt var að koma sér í norður átt var komið við í Grafarvoginum og allt dót sagnaritarans var komið fyrir í Ladý sem áður hafði gleypt dótið hjá VJ. Því næst var Svenson sóttur og haldið á Subway í Mósó.
Þar endurhittum við Naustabryggjuhjúin og eftir næringu var loks hægt að koma sér úr bænum. Fyrr um daginn höfðu Skáldið, Adólf og Viffi lagt í´ann norður á Lilla. Við hinn vorum í samfloti norður og bara ekin þjóðvegur1. Lítið markvert gerðist á leiðinni nema hvað að komist var að þeirri niðurstöðu að Terrano II með 2,4 veður ekkert í aflinu. Hvað um það. Stuttur stanz í Staðarskála sem aðallega var notað sem pizzustopp þó ekkert væri Staðarskálasyndrome í gangi. Síðan var örstutt stopp við Varmahlíð sem ýmist var notað til að teygja úr sér eða pizza svo var haldið inn Norðurárdalinn og upp á Öxnadalsheiði og því miður fékk Dr.Gunni ekki að njota sín þar. Það var svo komið til litlu eyrinnar við Eyjafjörðinn 01:15 aðfararnótt laugardagsins eftir tíðindalausan akstur þar sem autt var alla leiðina en á nokkrum stöðum mismikil rigning, sem okkur leist ekkert á eftir því sem nær dró höfuðstað norðurlands þ.e. Kópaskeri.
Við höfðum samband við undanfarana og fengum að vita hvar lykilinn var geymdur. Þegar við komum svo í Furulundinn var Tiltektar-Toggi mættur á svæðið sem var magnað í ljósi þess að hann var fyrir aftan okkur og aldrei sáum við hann fara framúr okkur. Skiptir ekki máli en gaman að því. Tókum dótið okkar úr Ladý en skildum skíðin eftir og kvöddum þau heiðurshjú. Höfumst svo handa við að undirbúa komu okkar í miðbæ Agureyrich sem aðallega fólgst í því að drekka bjór og skipta um föt. Við hittum svo liðið á Cafe Amor þar sem allir voru uber hressir, Viffi var ofurhress en þó enginn hafi slegið Skáldið út í hressleika. Nema þá eina helst hresst kvennfólk. Þarna voru nokkrir kaldir teigaðir ásamt skotum. Ekki náðu þeir sem komu með seinni skipunum að verða sérstaklega drukknir, það átti líka eftir að koma að góðu daginn eftir, skriðu menn heim um 04:00 og sumir rúmlega það.
Svo er komið að laugardeginum. Síminn glumdi 09:35 og þurfti hann aðeins að snúsa áður en á lappir var komið. Viffi hafði komið sér í efri kojuna um morguninn og var hann líka vaknaður. Eftir að hafa komið sér í gírinn var barasta að taka heilsubótargöngu í Stjánabakarí en fyrst vöktum við VJ og Skáldið sem láu saman í hjónarúminu. Verzlaður var staðbundinn og hollur morgunmatur ásamt meðlæti og skundað svo aftur í Furulundinn. Slegið var upp morgunverðarhlaðborði með því sem verzlað hafði verið hjá Stjána og trompinu sem Viffi var með. Hvað var Viffi svo með? Kunna nú margir að smyrja. Því er auðsvarað. Hann var með Trix og var því hellt í skál og étið. Eins og áður sagði staðbundinn og hollur morgunmatur.
Tiltektar-Toggi og Frú komu svo, á sínum fjallabíl, og hægt var að koma sér upp í fjall. Það var aðeins slædað af planinu og tísti þá í sumum. Eins gott að hin langi armur laganna var þar hvergi nærri. Flughált var svo á bílaplaninu við skíðahótelið en öllum tókst þó að endingu að leggja. Eftir að hafa græjað sig til var spretturinn tekinn í miðasöluna og þar reiddar fram litlar 1800ísl.kr fyrir dagsmiða. Þá meina ég litlar 1800.ísl.kr. Greinilegt að það á að hverjir eiga að greiða fyrir snjógerðarvélarnar. Passinn kominn og nú var ekkert til fyrirstöðu að renna sér og það fyrir áramót. Magnað. Það var ekki laust við það að nokkur spenningur og fiðringur væri í manni að komast aftur á skíði. Já, gaman var það að koma sér í fjarkann og svo beint í Stromplyftuna og alla leið upp.
Færi var ágætt en hlýtt var svo snjórinn var mjúkur og ekki gaman að renna sér utan brautar svo mest var haldið sig á tróðnum brautum. Mikið gaman og mikið grín. Við vorum svo upp í fjalli frá svona 10:30 og til klukkan að verða 13:00 er hungrið var farið að segja til sín. Sú hugmynd hafði komið upp að fara niður í íbúð og næra sig þar. Við orðuðum þetta við liðið er við hittum það í veitingasölunni var það samþykkt þar sem við þurftum hvor sem er að fara niður í bæ. Stebbalingurinn þurfti nefnilega að skila bílnum og sækja þann sem koma átti til Reykjavíkur. Þegar við komum aftur í Lundinn góða var liðið ennþá sofandi en fékk ekki að vera það mikið lengur.
Við skunduðum í búðina og á meðan eldun á súpudagsins stóð yfir skrapp Stebbalingurinn til að skipta á bílum. Fékk litli strákurinn Ford Focus Station til að koma til höfðuðborgarinnar. Er allir voru orðnir mettir var að kominn tími á meira rennsli en áður að því kom þurfti að koma við í einokunarverzlun ríkisins til að bæta á birgðirnar. Er við komum þar voru Skáldið og Adólf að koma þar út og fékk sagnaritarinn þar einn vondan í nesti upp í fjall. Inni í ríkinu sáum við kunnuglegt andlit frá Þjóðhátíð. Ekki var mikið tekið í mjólkurbúðinni en undirritaður ákvað koma sér í jólaskap með að fá sér jólabjór. Fyrst að jólin eru kominn í IKEA þá má alveg fá sér jólaölið. Áður en hægt var koma sér aftur upp í fjall þurftum við að skila Fröken Dýrleifu af okkur þar sem hún ætlaði að fara heilsa upp á fjölskylduna. Það voru svo aðeins sagnaritarinn, VJ, Tiltektar-Toggi og Viffi sem fóru aftur að renna eftir mat. Við vorum svo aftur mættir á milli 14:30 og 15:00 uppeftir og fljótlega komu svo Adólf, Skáldið og Svenson. Nú átti að senda Svenson í opin dauðan á bretti. Því miður misstum við að þessu en að sögn stóð drengur sig ágætlega og flaug ekkert á hausinn með glæsibrag enda hallaði brekkan nánast í öfuga átt. Svo um 16:00 var farið að hvessa og tilkynning þess efnis kom að hugsanlega yrði lokað ef ekki færi að lægja. Við vorum svo í Stomplyftunni og komnir svona c.a. 1/3 þegar hún stoppaði skyndilega og VJ gólar ,,Það er búið að loka´´ og brettadudinn sem var fyrir framan hann hrópaði hissa ,,Ert ekki að grínast?´´. Gæinn var vart búinn að sleppa orðinu þegar tilkynning kom um að búið væri að loka Stromplyftunni. Það var því ekkert annað að gera nema renna sér niður að skála. Þar var ákveðið að segja þetta gott þann daginn enda klukkan að verða 16:30 og stutt í lokun. Það var því rennt sér niður og opnaður bjór sem var að vísu vondur bjór en samt svo ljúfur. Ekki var svo mikið líf í Lundinum er við komum þanngað.
Það var svo skellt sér í sund að gömlum og góðum sið. Við vorum að vísu ekki nema fjögur sem heldum í hefðina góðu eða Litli Stebbalingurinn, VJ og hjúin á Ladý. Rétt áður en við komum í sund pantaði VJ borð kl:20:00 fyrir 8, eða 7 fullorðna og einn krakka, á Greifanum. Greifinn var á gulu spjaldi eftir för vor þangað i fyrra og hætta á viðskiptabanni líkt og með Bautann. Sundið var ljúft og þar hittum við Dóra, f.v. Broncomann og MS-ing. Við vorum aðeins of seinir í rennibrautina því er við komum úr gufunni var búið að loka rennibrautinni, sem okkur þótti miður og næst verður drifið sig beint í rennibrautina. Ekki laust við að maður hafi verið hálf dasaður er komið var upp úr. Það var bara svo bjór, afsleppi og fréttir er í Lundinn var komið. Er svo tíminn var að líða að kveldmat hafði maður sig í fataskipti. Við komum svo á Greifann svo til á réttum tíma og var okkur vísað til borðs. Á næsta borði var svo hljómsveit ein sem seinna átti eftir að koma nánar við sögu. Allir pöntuðu sér sinn rétt. Við fengum svo matinn okkar innan eðlilegra tímamarka svo að Greifinn sleppur við viðskiptabann að sinni en hann er ennþá á guæu spjaldi. Eftir matinn var svo haldið upp í Lundinn og þar voru nokkrir bjórar aflífaðir ásamt einhverjum opalskotum. Það bættist svo í hópinn því félagi Skáldsins koma og líka vinkona Adólfs. Það var svo haldið í Sjálfstæðiðsalinn eftir miðnætti, gengið beint inn og rekaleitt á barinn. Sálin hóf svo að leika fyrir danzi og að vonum stóðu þeir sig með stakri prýði. Þarna á ballinu rákumst við á eina partýþyrsta vinkonu hennar Eddu. Ekki virtist sem próflestur væri henni efst í huga. Eða eitthvað. Það er svo eins og minni sagnaritarans segi þá sá þessi sama mynd af Willy og var mjög hrifin. Smekk manneskja á Jeepa þarna á ferðinni. Greinilega ekki alslæm. Hvað um það. Eftir að síðustu tónarnir höfðu verið slegnir var skundað út og hangið aðeins fyrir utan þar sem við fréttum að Skáldið væri að brjótast inn um glugga á íbúðinni. Enda Breiðhyltingur þar á ferðinni.
Fólk skreið missnemma eða seint á lappir á sunnudeginum. Sumir voru ekki einu sinni búnir að skila sér heim og komu svo á einum sokknum. Tiltektar-Toggi og Frú komu svo til að taka skíðin og brettin ætlu svo að halda suður en fyrst ætluðu þau að fá sér ógeðslegan Brynjuís. Þeim var svo víst líka boðið í kveldmat á Bifröst. Það var svo ekki fyrr en rúmlega 16:00 að allir voru komnir á fætur. Við tók tiltekt og niðurpökkun og rúmlega klst síðar voru allir tilbúnir til brottfarar en fyrst var nauðsynlegt að stanza til snæðings. Rétt fyrir 18:00 var Agureyrich kvödd og yfirgefin og nú var sjálfur Viffi með okkur í bíl. Aksturinn gekk vel og rétt áður en að Blönduósi var komið hringdi Fröken Dýrleifu og voru þau að koma niður af Holtavörðuheiðinni og niður í Norðurárdalinn og sagði hún að hálka væri á heiðinni en að öðruleyti góð færð. Stuttu seinna fór svo að snjóa á okkur. Stutt stanz var gert í Víðigerði aðeins til að standa upp og smá nammipása. Þar hinkruðum við í góðan hálftíma eftir Skáldinu á Lilla, aðalmálið á þessari bið var víst benzínstopp á Blönduósi. Reyndar eiga þau að skammast sín að stoppa á Blönduósi og eyða þar penning. Blönduós er komið í viðskiptabann og þar verður ekki og á ekki að stanza nema brýna nauðsyn beri til. Það helt svo áfram að snjóa og mikið krapp var á veginum. Stuð og gleði. Rétt eins og Frú Toggi hafði talað um var hálka á Holtavörðuheiðinni. Að öllu öðru var þetta steindauður þjóðvegaakstur. Við komum svo aftur inn borgarmörkin rétt fyrir 23:00. Við gerðumst svo séðir að sækja skíðin og brettið áður en öllum var skilað heim til sín. Gott að vera búinn að því. Hvað um það. Þar með lauk fyrstu skíðaferð vetrarins og það fyrir áramót. Nokkuð góður árangur það.
Að lokum þakkar skíðadeildin fyrir sig og samferðafólki sínu fyrir frábæra helgi og góðan skíðadag
E.s Næsta upphitunar skíða-og menningarferð til Agureyrich 16-18.des? Einhver? Furulundurinn jafnvel þá aftur?
Jæja, þá kom að því að skíðadeildin hæfi starfsemi sína formlega þennan veturinn. Það var blásið til sóknar með ferð til Agureyrich um s.l. ekki var þó um að ræða hina einu sönnu skíða-og menningarferð V.Í.N.til Agureyrich. Sú umræða kom upp fyrir einhverju síðan að blása til norðurferðar þessa helgi en þá var skíðamennska ekki á teikniborðinu, ekki nokkur sála þorði að vera svo bjartsýn á þeim tíma, heldur var eingöngu hugsað sem afsökun fyrir því að skella sér á Sálarball á Sjallanum. Svo bara upp úr þurru byrjaði að snjóa og það snjóaði svo mikið að það tafði uppsetningu á snjógerðarvélum í Hlíðarfjalli. Greinilegt að þar var á ferðinni enginn annar en Murphy kallinn. Fólk var jafnvel farið að sjá smugu í skíðun þessa helgi. Þegar nær dró dulist það engum að prikin yrðu með. Hér kemur svo sagan af því
Flöskudagurinn 18.nóv rann upp og mikil spenningur var í sagnaritaranum því hann sá fram á að geta stígið á skíði og rennt sér, og það fyrir áramót. Eins og það eitt og sér væri ekki nóg, heldur líka í nýjum klossum. Eitthvað höfðu bílamál farið ofangarð og neðan. Lilli var eini farkosturinn og ekki kæmum við til með geta verið fjórar sálir þar hvað þá fimm. Undirritaður fór á stúfana og komst að því að Hjálmar í notuðum bílum var með bíll sem þurfti að komast norður og það sem meira var, líka bíll á hjá Brimborg Agureyrich sem hann vildi fá suður. Bílamál norður og suður þá leyst en eitt fylgdi þó. Þetta þýddi að maður var svo gott sem bíllaus í sveitaþorpinu á tíma leit út fyrir að það þyrfti jafnvel að fara heilar tvær ferðir á Lilla upp í fjall og svo niður úr því aftur. Þetta virtist vera óleysanlegt vandamál fyrir Skáldinu og gat hann tuðað yfir þessu eins og versta tjélling. Það kom svo í ljós að seinna á fimmtudagskveldinu að Tiltektar-Toggi og læknaneminn síkáti ætluðu líka norður. Eftir að hafa spjallað við kappann var málið leyst. Eins og sönnum V.Í.N.-liða þótti honum nú ekki mikið mál að leyfa okkur, Boga og Loga, jafnvel að fljóta með upp í fjall og heim aftur, jafnvel líka í svo í sund. Það virðist vera sem við strákarnir höfum svolítið gaman að því að keyra. Það leit út fyrir að allt væri því til reiðu að geta lagt af stað og Tiltektar-Toggi var svo jafnvel líka til að taka með skíðin okkar. Fátt var því til fyrirstöðu til norðurfarar.Það kom svo í ljós seinni part flöskudags að Svenni hafði ákveðið að koma með.
Þegar undirritaður mætti til að sækja kaggann sem ferja átti norður var enginn tilstaðar til að afhenda lykla. Það hafði átt sér stað rangur misskilningur sem varð til þess að lítil Stebbalingur misskildi hlutina vitlaust. Eftir nokkur símtöl leystist þá málið og maður fékk Terrano II í hendurnar til að koma norður. Það var rennt beint af Bíldhöfðanum í Bryggjuhverfið til að pikka upp VJ. Eftir að komið var til VJ og verið var að bera dótið hans út hringdi tiltektar-Toggi og ætlaði hann að renna við til að taka skíðin. Við skunduð út og höfumst handa við að hliðra dekkjunum til, sem voru í Terranoinum, til þess að koma dótinu okkar þar fyrir. Þá allt í einu upp úr þurru renndi Togaogýta Ladý-Krúser (reynda ekki þessi bíll) upp að okkur á 38´´ skóbúnaði og geymdi hann Tiltektar-Togga og Frú Togga. Hafði þá kauði nýverið fjárfest í þessum fáki, sem er allur hinn fínasti. Vill jeppadeildin nota þetta tækifæri og bjóða Soffíu Frænku og Fröken Dýrleifu velkomna í jeppadeildina. Alltaf gaman að endurheimta svona fallna félaga. Áður en hægt var að koma sér í norður átt var komið við í Grafarvoginum og allt dót sagnaritarans var komið fyrir í Ladý sem áður hafði gleypt dótið hjá VJ. Því næst var Svenson sóttur og haldið á Subway í Mósó.
Þar endurhittum við Naustabryggjuhjúin og eftir næringu var loks hægt að koma sér úr bænum. Fyrr um daginn höfðu Skáldið, Adólf og Viffi lagt í´ann norður á Lilla. Við hinn vorum í samfloti norður og bara ekin þjóðvegur1. Lítið markvert gerðist á leiðinni nema hvað að komist var að þeirri niðurstöðu að Terrano II með 2,4 veður ekkert í aflinu. Hvað um það. Stuttur stanz í Staðarskála sem aðallega var notað sem pizzustopp þó ekkert væri Staðarskálasyndrome í gangi. Síðan var örstutt stopp við Varmahlíð sem ýmist var notað til að teygja úr sér eða pizza svo var haldið inn Norðurárdalinn og upp á Öxnadalsheiði og því miður fékk Dr.Gunni ekki að njota sín þar. Það var svo komið til litlu eyrinnar við Eyjafjörðinn 01:15 aðfararnótt laugardagsins eftir tíðindalausan akstur þar sem autt var alla leiðina en á nokkrum stöðum mismikil rigning, sem okkur leist ekkert á eftir því sem nær dró höfuðstað norðurlands þ.e. Kópaskeri.
Við höfðum samband við undanfarana og fengum að vita hvar lykilinn var geymdur. Þegar við komum svo í Furulundinn var Tiltektar-Toggi mættur á svæðið sem var magnað í ljósi þess að hann var fyrir aftan okkur og aldrei sáum við hann fara framúr okkur. Skiptir ekki máli en gaman að því. Tókum dótið okkar úr Ladý en skildum skíðin eftir og kvöddum þau heiðurshjú. Höfumst svo handa við að undirbúa komu okkar í miðbæ Agureyrich sem aðallega fólgst í því að drekka bjór og skipta um föt. Við hittum svo liðið á Cafe Amor þar sem allir voru uber hressir, Viffi var ofurhress en þó enginn hafi slegið Skáldið út í hressleika. Nema þá eina helst hresst kvennfólk. Þarna voru nokkrir kaldir teigaðir ásamt skotum. Ekki náðu þeir sem komu með seinni skipunum að verða sérstaklega drukknir, það átti líka eftir að koma að góðu daginn eftir, skriðu menn heim um 04:00 og sumir rúmlega það.
Svo er komið að laugardeginum. Síminn glumdi 09:35 og þurfti hann aðeins að snúsa áður en á lappir var komið. Viffi hafði komið sér í efri kojuna um morguninn og var hann líka vaknaður. Eftir að hafa komið sér í gírinn var barasta að taka heilsubótargöngu í Stjánabakarí en fyrst vöktum við VJ og Skáldið sem láu saman í hjónarúminu. Verzlaður var staðbundinn og hollur morgunmatur ásamt meðlæti og skundað svo aftur í Furulundinn. Slegið var upp morgunverðarhlaðborði með því sem verzlað hafði verið hjá Stjána og trompinu sem Viffi var með. Hvað var Viffi svo með? Kunna nú margir að smyrja. Því er auðsvarað. Hann var með Trix og var því hellt í skál og étið. Eins og áður sagði staðbundinn og hollur morgunmatur.
Tiltektar-Toggi og Frú komu svo, á sínum fjallabíl, og hægt var að koma sér upp í fjall. Það var aðeins slædað af planinu og tísti þá í sumum. Eins gott að hin langi armur laganna var þar hvergi nærri. Flughált var svo á bílaplaninu við skíðahótelið en öllum tókst þó að endingu að leggja. Eftir að hafa græjað sig til var spretturinn tekinn í miðasöluna og þar reiddar fram litlar 1800ísl.kr fyrir dagsmiða. Þá meina ég litlar 1800.ísl.kr. Greinilegt að það á að hverjir eiga að greiða fyrir snjógerðarvélarnar. Passinn kominn og nú var ekkert til fyrirstöðu að renna sér og það fyrir áramót. Magnað. Það var ekki laust við það að nokkur spenningur og fiðringur væri í manni að komast aftur á skíði. Já, gaman var það að koma sér í fjarkann og svo beint í Stromplyftuna og alla leið upp.
Færi var ágætt en hlýtt var svo snjórinn var mjúkur og ekki gaman að renna sér utan brautar svo mest var haldið sig á tróðnum brautum. Mikið gaman og mikið grín. Við vorum svo upp í fjalli frá svona 10:30 og til klukkan að verða 13:00 er hungrið var farið að segja til sín. Sú hugmynd hafði komið upp að fara niður í íbúð og næra sig þar. Við orðuðum þetta við liðið er við hittum það í veitingasölunni var það samþykkt þar sem við þurftum hvor sem er að fara niður í bæ. Stebbalingurinn þurfti nefnilega að skila bílnum og sækja þann sem koma átti til Reykjavíkur. Þegar við komum aftur í Lundinn góða var liðið ennþá sofandi en fékk ekki að vera það mikið lengur.
Við skunduðum í búðina og á meðan eldun á súpudagsins stóð yfir skrapp Stebbalingurinn til að skipta á bílum. Fékk litli strákurinn Ford Focus Station til að koma til höfðuðborgarinnar. Er allir voru orðnir mettir var að kominn tími á meira rennsli en áður að því kom þurfti að koma við í einokunarverzlun ríkisins til að bæta á birgðirnar. Er við komum þar voru Skáldið og Adólf að koma þar út og fékk sagnaritarinn þar einn vondan í nesti upp í fjall. Inni í ríkinu sáum við kunnuglegt andlit frá Þjóðhátíð. Ekki var mikið tekið í mjólkurbúðinni en undirritaður ákvað koma sér í jólaskap með að fá sér jólabjór. Fyrst að jólin eru kominn í IKEA þá má alveg fá sér jólaölið. Áður en hægt var koma sér aftur upp í fjall þurftum við að skila Fröken Dýrleifu af okkur þar sem hún ætlaði að fara heilsa upp á fjölskylduna. Það voru svo aðeins sagnaritarinn, VJ, Tiltektar-Toggi og Viffi sem fóru aftur að renna eftir mat. Við vorum svo aftur mættir á milli 14:30 og 15:00 uppeftir og fljótlega komu svo Adólf, Skáldið og Svenson. Nú átti að senda Svenson í opin dauðan á bretti. Því miður misstum við að þessu en að sögn stóð drengur sig ágætlega og flaug ekkert á hausinn með glæsibrag enda hallaði brekkan nánast í öfuga átt. Svo um 16:00 var farið að hvessa og tilkynning þess efnis kom að hugsanlega yrði lokað ef ekki færi að lægja. Við vorum svo í Stomplyftunni og komnir svona c.a. 1/3 þegar hún stoppaði skyndilega og VJ gólar ,,Það er búið að loka´´ og brettadudinn sem var fyrir framan hann hrópaði hissa ,,Ert ekki að grínast?´´. Gæinn var vart búinn að sleppa orðinu þegar tilkynning kom um að búið væri að loka Stromplyftunni. Það var því ekkert annað að gera nema renna sér niður að skála. Þar var ákveðið að segja þetta gott þann daginn enda klukkan að verða 16:30 og stutt í lokun. Það var því rennt sér niður og opnaður bjór sem var að vísu vondur bjór en samt svo ljúfur. Ekki var svo mikið líf í Lundinum er við komum þanngað.
Það var svo skellt sér í sund að gömlum og góðum sið. Við vorum að vísu ekki nema fjögur sem heldum í hefðina góðu eða Litli Stebbalingurinn, VJ og hjúin á Ladý. Rétt áður en við komum í sund pantaði VJ borð kl:20:00 fyrir 8, eða 7 fullorðna og einn krakka, á Greifanum. Greifinn var á gulu spjaldi eftir för vor þangað i fyrra og hætta á viðskiptabanni líkt og með Bautann. Sundið var ljúft og þar hittum við Dóra, f.v. Broncomann og MS-ing. Við vorum aðeins of seinir í rennibrautina því er við komum úr gufunni var búið að loka rennibrautinni, sem okkur þótti miður og næst verður drifið sig beint í rennibrautina. Ekki laust við að maður hafi verið hálf dasaður er komið var upp úr. Það var bara svo bjór, afsleppi og fréttir er í Lundinn var komið. Er svo tíminn var að líða að kveldmat hafði maður sig í fataskipti. Við komum svo á Greifann svo til á réttum tíma og var okkur vísað til borðs. Á næsta borði var svo hljómsveit ein sem seinna átti eftir að koma nánar við sögu. Allir pöntuðu sér sinn rétt. Við fengum svo matinn okkar innan eðlilegra tímamarka svo að Greifinn sleppur við viðskiptabann að sinni en hann er ennþá á guæu spjaldi. Eftir matinn var svo haldið upp í Lundinn og þar voru nokkrir bjórar aflífaðir ásamt einhverjum opalskotum. Það bættist svo í hópinn því félagi Skáldsins koma og líka vinkona Adólfs. Það var svo haldið í Sjálfstæðiðsalinn eftir miðnætti, gengið beint inn og rekaleitt á barinn. Sálin hóf svo að leika fyrir danzi og að vonum stóðu þeir sig með stakri prýði. Þarna á ballinu rákumst við á eina partýþyrsta vinkonu hennar Eddu. Ekki virtist sem próflestur væri henni efst í huga. Eða eitthvað. Það er svo eins og minni sagnaritarans segi þá sá þessi sama mynd af Willy og var mjög hrifin. Smekk manneskja á Jeepa þarna á ferðinni. Greinilega ekki alslæm. Hvað um það. Eftir að síðustu tónarnir höfðu verið slegnir var skundað út og hangið aðeins fyrir utan þar sem við fréttum að Skáldið væri að brjótast inn um glugga á íbúðinni. Enda Breiðhyltingur þar á ferðinni.
Fólk skreið missnemma eða seint á lappir á sunnudeginum. Sumir voru ekki einu sinni búnir að skila sér heim og komu svo á einum sokknum. Tiltektar-Toggi og Frú komu svo til að taka skíðin og brettin ætlu svo að halda suður en fyrst ætluðu þau að fá sér ógeðslegan Brynjuís. Þeim var svo víst líka boðið í kveldmat á Bifröst. Það var svo ekki fyrr en rúmlega 16:00 að allir voru komnir á fætur. Við tók tiltekt og niðurpökkun og rúmlega klst síðar voru allir tilbúnir til brottfarar en fyrst var nauðsynlegt að stanza til snæðings. Rétt fyrir 18:00 var Agureyrich kvödd og yfirgefin og nú var sjálfur Viffi með okkur í bíl. Aksturinn gekk vel og rétt áður en að Blönduósi var komið hringdi Fröken Dýrleifu og voru þau að koma niður af Holtavörðuheiðinni og niður í Norðurárdalinn og sagði hún að hálka væri á heiðinni en að öðruleyti góð færð. Stuttu seinna fór svo að snjóa á okkur. Stutt stanz var gert í Víðigerði aðeins til að standa upp og smá nammipása. Þar hinkruðum við í góðan hálftíma eftir Skáldinu á Lilla, aðalmálið á þessari bið var víst benzínstopp á Blönduósi. Reyndar eiga þau að skammast sín að stoppa á Blönduósi og eyða þar penning. Blönduós er komið í viðskiptabann og þar verður ekki og á ekki að stanza nema brýna nauðsyn beri til. Það helt svo áfram að snjóa og mikið krapp var á veginum. Stuð og gleði. Rétt eins og Frú Toggi hafði talað um var hálka á Holtavörðuheiðinni. Að öllu öðru var þetta steindauður þjóðvegaakstur. Við komum svo aftur inn borgarmörkin rétt fyrir 23:00. Við gerðumst svo séðir að sækja skíðin og brettið áður en öllum var skilað heim til sín. Gott að vera búinn að því. Hvað um það. Þar með lauk fyrstu skíðaferð vetrarins og það fyrir áramót. Nokkuð góður árangur það.
Að lokum þakkar skíðadeildin fyrir sig og samferðafólki sínu fyrir frábæra helgi og góðan skíðadag
E.s Næsta upphitunar skíða-og menningarferð til Agureyrich 16-18.des? Einhver? Furulundurinn jafnvel þá aftur?
sunnudagur, nóvember 13, 2005
Agureyrish
Eins og þegar hefur komið fram hér á síðunni voru uppi hugmyndir um Agureyrishferð helgina 18-20.nóv n.k. Er þetta víst barasta um næstu helgi. Adólf hefur gengið í málið og er búin að bóka íbúð þessa umræddu helgi. Staðsetning á íbúð þessari er okkur V.Í.N.-liðum að góðu kunn en þetta er auðvitað Furulundurinn góði.
Ferð þessi er eingöngu hugsuð sem upphitarferð fyrir skíða-og menningarferðina til Agureyrish 2006 ásamt því að rifja upp skíðakunnáttunna. Nú er bara málið að duska rykið af skíðunum og skella sér með norður yfir heiðar. Fjöri skal ég ykkir lofa. Það þarf vart að taka það fram að ýmisleg ævintýri hafa nú gerst í þessum upphitnarferðum og frægir áhrifamenn verið að skemmta sér með okkur. Svo að svona ferðum vill engin missa af sem telur sig vera glaumgosa og gleðipinna.
Sérstaklega er kvennfólk innan mengis og innan kjörþyngdar boðið velkomið með.
Að lokum er allir hvattir til að fara á skeljarnar og biðja snjóbænina ásamt því að stíga snjódanzinn.
Kv
Skíðadeildin
Eins og þegar hefur komið fram hér á síðunni voru uppi hugmyndir um Agureyrishferð helgina 18-20.nóv n.k. Er þetta víst barasta um næstu helgi. Adólf hefur gengið í málið og er búin að bóka íbúð þessa umræddu helgi. Staðsetning á íbúð þessari er okkur V.Í.N.-liðum að góðu kunn en þetta er auðvitað Furulundurinn góði.
Ferð þessi er eingöngu hugsuð sem upphitarferð fyrir skíða-og menningarferðina til Agureyrish 2006 ásamt því að rifja upp skíðakunnáttunna. Nú er bara málið að duska rykið af skíðunum og skella sér með norður yfir heiðar. Fjöri skal ég ykkir lofa. Það þarf vart að taka það fram að ýmisleg ævintýri hafa nú gerst í þessum upphitnarferðum og frægir áhrifamenn verið að skemmta sér með okkur. Svo að svona ferðum vill engin missa af sem telur sig vera glaumgosa og gleðipinna.
Sérstaklega er kvennfólk innan mengis og innan kjörþyngdar boðið velkomið með.
Að lokum er allir hvattir til að fara á skeljarnar og biðja snjóbænina ásamt því að stíga snjódanzinn.
Kv
Skíðadeildin
Laugafell
Það hefur vart farið framhjá neinum af glöggum lesendum að jeppadeildin brá sér í ferð nú fyrstu helgina í nóvember. Ætlunin var að klára hringinn
um Hofsjökull sem tókst ekki í fyrra eins og glöggt fólkið rekur eflaust minni til. Einstaka sinnum á s.l. ári hefur verið minnst á Eyjafjarðardalinn og skóflu í eini og sömusetningunni.
Þrátt fyrir að Willy hafi hryggbrotnað ná var bara sníkt far hjá Haffa og komið sér úr bænum. Skáldið var haft í bænum til að sinna fréttaúthlutun en eftir þessa helgi hefur hann misst þá stöðu.
Um 19:00 á flöskudagskveldinu renndi Haffólfur í hlað í Logafoldina á sínum Lata-Krúser. Þar var kappinn ásamt Tiltektar-Togga sem átti að vera kóari hans. Það tók fljót af að hlaða Lata og því næst var Grafarvogurinn yfirgefin og haldið að Esso á Ártúnshöfða. Þar á átti að hitta afganginn af ferðafélögunum. Eftir að Flubbarnir voru mættir og menn gerðu sig klára að halda yfir heiðar mundi sagnaritarinn eftir því að hann ætlaði að verzla sér inn virt herratímarit fyrir húslesturinn. Var slíkt verzlað ásamt olíuvörum. Eftir að allir voru komnir, búnir að tanka og allt annað sem tilheyrir áður en haldið er í slíka för. Áður en komist var upp fyrir Rauðavatn þurfti Haffi að renna við á verkstæði einu og verða sér úti um væna flís af feitri garðslöngu til að hægt yrði nú að gefa Lata að drekka upp á regin fjöllum. Nú loks var komið sér út fyrir bæjarmörkin.
Eftir að hafa ekið yfir holt og hæðir í c.a. 40.min var komið í Hnakkaville. Þrátt fyrir dapurleg örlög er þar góður veitingastaður og þar var stanzað til að snæða. Halli Kristins var, af flestum, minntur á að skilja ekki debitkortið sitt eftir á bakkanum og síðan henda því. Öllum fannst þetta jafn fyndið ef undan er skilinn einn. Þarna var allur hópurinn saman kominn og í honum voru:
Haffólfur, Stebbi Twist og Tiltektar Toggi á Lata-Krúser.
Maggi Brabra, Stefán og ?????? á Pjattrol
Óli, Halldór og Steini á Toy LC 70 AKA Tvisturinn
Halli Kristins, með ykkur á Bylgjunni, Ragna og Ólöf á Tropper.
Einhvern tíma seinna urðu allir mettir og þá var komið sér af stað. Ekki gerðist mikið á leiðinni upp í Hrauneyjar. Verzt þótti nú sagnaritaranum að nýlenduvöruverzlunin í Árnesi skyldi vera lokuð svo ekki var hægt að heilsa upp á heimasætuna þar á bæ. Hana Huldu. Lati reynist ekki svo latur því við þremenningarnir þrír komum fyrstir í Hrauneyjar. Þar voru fyrir m.a. skyldmenni eins og tvo stk af Lötum-Robertum. Voru þeir á leiðinni í Laugar að sækja einhverja Land-Rover sem þar voru óbreyttir og fastir. Ekki leist þeim á við ætluðum að eiga nætur stað í dal þeim er kenndur er við nýtt. Ekki leið á löngu uns hinir af ferðafélegunum komu á svæið. Allir tönkuðu og greiddu sína skuld.
Skundað var svo af stað og með stefnuna á Nyja-Dal. Ekið var í átt að Sprengisandi og svo í stað að beygja inn á Sprengisandsleið var haldið áfram Kvíslaveituveg. Fljótlega eftir að beygt var út af Kvíslaveituvegi var komið að gati í veginum eða eiginlega vantaði bara veginn. Var það nefnd bara hélvítis gjáinn. Enda komust ekki allir yfir og þurftu að taka sveig framhjá. Gaman að því. Ekki leið á löngu uns gamanið byrjaði. Við fórum af upphleyptum vegi og við tók snjór. Ekki var nú mikill snjór en leiðinlegur var hann. Þurr foksnjór með þunnri skán og sykri þar undir sem nákvæmlega ekkert þjappaðist. Kom í ljós að bezt reynist að halda hæð því allar lægðir voru fullar af snjó, sem er mjög gott. Menn festu sig hér og þar og allur gangur á því hvort menn þurftu að þiggja spottann eða bara hjakka sig lausan. Svona gekk þetta í fyrstu. Eftir að inn á Sprengisand var komið fór að ganga aðeins betur. Það endaði eiginlega með því að við um borð í Lata stungum Flubbana a og vorum fyrstir að koma að skálanum. Hann reyndist vera læstur svo ekki komust við inn í hann. Það var þá ekkert annað að gera nema bara bíða um borð í bílnum. Gerðum heiðarlega tilraun til að berja South Park augum, svona til að stytta okkur aldur á meðan við biðum eftir hinum sem lyklavöldin höfðu. Einhverju seinna kom svo restin af liðinu en þá var tíminn að detta í 03:00 aðfararnótt laugardags. Allt á tíma, sjáðu. Alltaf er skálinn í Nýja-Dal jafn hlýlegur og vistlegur. Úti var ca 7.stiga frost og ekki var mikið hlýrra inni. Það var komið sér fyrir á neðri hæðinni, fengið sér að snæða. En áður en mönnum var hleypt í draumaheima sá Litli-Stebbalingurinn um húslestur úr sínu virta herratímariti. Þar var sagan um hina brjóstgóðu Andreu lesinn og ævintýri hennar í félagsfræði. Maður ætti kannski að gerast félagsfræðikennari? Eftir húslestur fóru allir í koju með brosið út að eyrum og sofnuðu menn sælir og glaðir það kveldið.
Laugardagurinn rann upp og var ræs um 09:00. Ekki var nú mjög freistandi að fara úr heitum pokanum en fyrir rest lét maður vaða. Eftir morgunbæn, morgunmessu og mullersæfingar var gengið frá dótinu og því kominn inn í heitan bílinn en olíufíringin hafði séð til þess að Lati var heitur og ekki þurfti að skafa. Hvað um það. Loks var svo lagt í´ann með stefnuna á Laugafell þar sem hugmyndir voru uppi um að taka eins og eina umferð í stuttsprellahlaupi. Veðrið var alveg með ágætum en færið hafði lítið skánað, eiginlega bara ekki neitt en allt gekk þetta þó.
Halli Kristins, sem er með ykkur á Bylgjunni, tók aðeins í Pattann frá Nýja-Dal og fékk hann sagnaritarann til að aka Troppernum á meðan. Allt gekk þetta fyrir sig og ekki var farið hratt yfir líkt og á flöskudagskveldinu. Eftir einhverntíma og eins og eina festu færði Halli sig aftur yfir í eigin bíl og Stebbalingurinn þá yfir í Lata. Eins og áður sagði þá gekk þetta frekar hægt en gekk þó og þurftu allir að þiggja spottann endrum og eins. Bara gaman að því.
Svo komum við að Bergvatnskvíslinni og var hún lokuð. Fyrstu þrír fóru yfir og ekkert mál. Svo komum við á Lata síðastir og þá brotnaði undan að aftan. Álkarlinn var dreginn fram og aðeins brotið til ásamt því að læsa öllum hurðunum með samlæsingunum þá losnaði sá Lati úr prísundunni. Munar greinilega öllu að læsa svona öllum hurðunum með samlæsingunum. Áfram var svo haldið og reynt að halda hæð því snjórinn var skárri þar og alltaf tókst okkur að finna leið. Flestir lækir voru lokaðir en á einum stað forum við yfir einhverja sprænuna á nokkið skemmtilegri snjóbrú. Þarna kom líka í ljós að FBSR4 þótti grúturinn betri en þeir reiknuðu með og voru því farnir að verða tæpir á olíu. Á ferð okkar í Laugafell sáu Harry og Heimir um að stytta okkur aldur. Mikil silld þar á ferðinni og minnti mann á jeppaferðir fyrri ára. En hvað um það. Rétt áður en við komum í Laugafell festum við Lata nokk vel og ekki dugði bara spottinn en eftir smá mokstur og nokkra kippi losnaði sá Lati og í Laugafell komust við.
Þegar við renndum í hlað í Laugafell var klukkann að detta í 16:00 og hádegissíðdegiskaffið löngu orðið tímabært. Eftir að fararstjórinn hafði komist að því að skálinn væri opin var sú ákvörðun tekin að þarna skyldi gista um nóttina og fara svo sömuleið til bara á sunnudeginum. Í ljósi þess hvað tímanum leið og minnugir ævintýra okkar í Hnjúkakvíslinni árið áður var þetta kannski ekki svo vitlaus ákvörðun. Eftir að hafa snætt túnfisksamloku var kominn tími á eina umferð í heimsbikarmóti V.Í.N. í Lellasprellahlaupi, þá fyrstu á þessu keppnistímabili. Stuttsprellahlaup var það og ljúfur var potturinn. Eftir pottinn var farið út í bill til heyra fyrstu tölur úr prófkjöri Flokksins. Þegar við komum svo til baka með grillið undur hendinni var Soffía frænka út á palli að sópa. Fljóttlega fóru menn að gera klárt fyrir grillmennsku þó engin væri Suðu-Sigfús á staðnum. Maturinn var ljúfur að vanda og fátt er betra eftir góðan mat að skella sér í laug.
Var slíkt gjört og nú var tekið langlellahlaup frá skála og niður að laug. Undirritaður hlaup reyndar tvær umferðir til að sækja öl. Laugin var mögnuð undir stjörnusalnum, þó ekki inn í Herjólfsdalnum, þar sem norðurljósin dönzuðu fyrir okkur með öllum sínum litum. Líka sáum við þó nokkur stjörnuhröp nema Halli, hann missti af þeim öllum. Eftir einhverja tveggja tíma veru í lauginni var komið sér upp úr og nánast beint ofan í poka. Síðustu menn skriðu upp á loft og ofan í poka rúmlega á miðnætti.
Fyrstu menn risu á lappir rúmlega 08:00 að morgni hvíldardagsins og fljótlega fylgdu allir aðrir í kjölfarið. Að vanda var morgnmessa, morgumatur og mullersæfingar í morgunsárið. Það voru svo nýliðarnir sem sáu um tiltekt, nokkuð gott það . Eftir að hafa komið öllu dótinu fyrir í Lata. Öll hjól reyndust vera laus og bara hægt að fara að keyra en fyrst var aðeins myndað. Svo var farið af stað og bara sömu leið og komið var.
Ekki byrjaði heimferðin vel, þegar bílar voru að fara yfir yfir Laugafellskvíslina var Pattinn stopp á undan okkur. Haffólfur steig á bremsuna og ekkert gerðist, klaki í dælunum svo bremsur voru lítið virkar, svo við runnum rólega aftan á FBSR4. Ekki urðu nú skemmdir miklar álkassinn aftan rispaðist og dæld kom í hlerann og kastarnir og grillið hjá Haffólfi skemmist/eyðilagðist. Báðir bílar þó vel keyrsluhæfir, allir um borð heilir og engin með hálsríg. Ætlunin var svo að kíkja aðeins á Hnjúkakvíslina en við hættum við það og heldum bara för vor áfram í áttina að Nýja-Dal.
Ferðin til bara gekk alveg ágætlega þó með nokkrum festum hér og þar. En færið hafði skánað með hækkandi hitastigi. Snjóbrúin helt aftur . Svo var komið að Bergvatnskvíslinni sem var opin að þessu sinni og fór Haffólfur fyrstur yfir. Ekki gekk að fara á fyrsta staðnum svo brotið var með álkarlinum og upp fór sá Lati en ekki fyrr en hurðirnar höfðu verið læstar með samlæsingunum. Svo var aftur reynt á örðum stað og það gekk. Haffólfur komst yfir en þegar á hinn bakkann var komið og sá Lati upp brotnaði undan afturdekkjunum og álkarlinn á bakkanum hinum megin svo best var í stöðunni var að senda Tvistinn yfir og gekk það. Halli fór á eftir Tvistinum og svo rak Pattinn lestina. Eftir þessi ævintýri var förinni farið áfram og fljótlega dró Floridagæinn upp Floridabita upp til að verðlauna menn fyrir vel uninn störf.
Rétt áður en við komum að Nýja-Dal var Lata orðið eitthvað heitt í hamsi og var stanzað til að kæla hann niður. Það var svo snædd í skálanum í Nýja-Dal og alltaf er skálinn jafn notalegur og vistlegur. Eftir mat fékk Pjattrolinn líka að drekka og var það síðasti brúsinn svo eins gott að við skyldum ná í Hrauneyjar. Það var svo barasta haldið af stað aftur. Svo á einum stað tókum við nokkuð góða dýfu og í kjölfarið varð Lati skrýtinn í stýrinu og okkur grunaði að hann stæði á flötu sem og reyndist vera. Ekki var rifið dekk heldur var beygluð felga. Náð var í stóra hamarinn og lamið á felginu. Tókst okkur að rétta felguna nóg svo hún heldi nóg lofti svo við gátum haldið áfram för vor.
Eitthvað var urðu svo Flubbar áttaviltir og óku þeir framhjá afleggjaranum sem við áttum að beygja út á. En það fattaðist fljótlega svo ekki var mikið mál að leiðrétta þá vitleysu. Enda mátti Pattinn ekki við að fara mikið einhverja útúrdúra. Þarna vorum við komnir með stefnuna á Kvíslaveituveg. Rétt áður en við komum á upphleyptan veg og forum yfir einhverja brú festi FBSR4 sig og Halli fór til að aðstoða hann. Við heldum bara áfram og komum að hélvítis gjáninni og yfir hana forum við. Það var svo endurheimt loft í blöðurnar og beðið. Við heyrðum svo í talstöðinni að þeir Maggi og Halli voru búnir að týna veginum svo við fórum til baka. Við sáum svo ljósin frá þeim en þeir virtust vera á einhverjum skrýtnum stað en þeir skiluðu sér loks á réttan stað svona eftir að Halli var orðin nétt pirraður í talstöðinni. Bara gaman að því.
Fljótlega eftir að við komum á Kvíslaveituveg gerði aðeins leiðinlegt veður og lítið skyggni svo ekki var farið hratt yfir. Tvisturinn lenti svo utan vegs en komst aftur upp á veg hjálparlaust. Áfram seigluðumst við í áttina að Hrauneyjum, veðrið skánaði svo eftir því sem neðar dró og það þýddi að styttra var í borgarann eftir því sem hraðinn varð meiri hjá okkur. Við renndum svo í hlað í Hrauneyjum rétt fyrir 20:00 og beint upp að eldsneytisdælunni þar sem Haffólfur tankaði á meðan Stebbalingurinn tróð lofti í belgmikla hjólbarðana. Teamwork í lagi. Eftir að Lati hafði fengið að drekka og endurheimt loft var komið inn og einn Næðingur pantaður. Á meðan beðið var eftir kveldmatninum var heilsað upp á Maddömuna og teknar fallprufarnir. Við fengum svo okkar borgara og gláptum á Lovísu á meðan við sporðrenndum hálendisborgum. Eftir kaffið var lagt í´ann og sá maður fram að vera kominn heim svona upp úr 23:00.
Þegar við vorum við Þjórsárdal fór að bera á nýjum titringi og við smiðuðum kenningar um hvað olli þessum titringi. Blý hafði dottið af þegar felgan bognaði eða það væri klaki í felgunni. Svo rétt við Fossness heyrðist smellur og Lati fór að hegða sér einkennilega. Við heldum að allt loft væri úr einu framhjólanna en svo var ekki. Í fyrstu var talið að framhjólalega hafði farið en fljótlega sáum við að allar felgurær höfðu brotnað á hægra framhjóli en dekkið fór ekki undan. Sem betur fer því framundan var einbreið brú og ekki mikið svigrúm til hliðina. Brattur kantur báðum megin og örðu megin klettur og svo hinum megin Þjórsá. En allt fór þó vel. Halli vildi bara skilja bílinn eftir þar sem hann var. En það var nú bara ekki inn í myndinni því ekki var hægt að færa bílinn og hann stóð á miðjum veginum við einbreiða brú. Haffi fór í verkfærakistuna og gróf þar upp felgubolta, Á meðan setti undirritaður sig í samband í félaga vor Atla E og var hann boðinn og búinn að hjálpa okkur. Við hófumst handa við að laga lyftum bílnum upp og byrjuðum að skrúfa. Settum okkur í samband við AtlaE til að athuga með hvort við kæmust í skrúfstykki. Það reynist auðsótt mál of eftir að við vorum búnir að rífa diskinn frá fórum við á Tvistinum í Árnes þar sem við ætluðum að hitta AtlaE. Því miður reyndist nýlenduvöruverzlunin var lokuð svo ekki var hægt að heilsa upp á heimasætuna hana Huldu. AtliE kom svo fljótlega og eltum við hann að aðstöðunni sem hann hefur. Við slógum svo brotin úr, svo fóru varaboltarnir í. Þetta gekk of vel eiginlega til að geta verið. AtliE aðstoði okkur þarna og kunnum við honum allra besu þakkir fyrir þennan stórgreiða. Topp maður þarna á ferðinni. Þegar við komum svo til baka var einum bíl fyrra og hafði Halli haldið heim á leið. Hvað um það. Það var svo hafist handa við koma þessu saman og gekk það eiginlega jafnvel og að rífa þetta í sundur. Það tók ekki nema rétt rúmlega klst að redda þessu.
Viðgerð þessi hélt í bæinn og það var það sem skipti máli. Skriðið var svo í borg óttans um miðnætti eftir fína jeppaför sem ekki var jeepaför upp í Laugafell. Nú er heimsbikarmót V.Í.N. í sprellalellahlaupi hafin og ein umferð í stuttsprellahaupi búin ásamt langlellahlaupi. Stebbalingurinn sigraði í langlellahaupinu fyrir það að taka tvöfald hlaup en í góðum tilgangi þ.e. að sækja sér meiri bjór.
Að lokum þá vill sagnaritarinn þakka samferðafólki sínu fyrir fína ferð
Kv
Jeppadeildin
Það hefur vart farið framhjá neinum af glöggum lesendum að jeppadeildin brá sér í ferð nú fyrstu helgina í nóvember. Ætlunin var að klára hringinn
um Hofsjökull sem tókst ekki í fyrra eins og glöggt fólkið rekur eflaust minni til. Einstaka sinnum á s.l. ári hefur verið minnst á Eyjafjarðardalinn og skóflu í eini og sömusetningunni.
Þrátt fyrir að Willy hafi hryggbrotnað ná var bara sníkt far hjá Haffa og komið sér úr bænum. Skáldið var haft í bænum til að sinna fréttaúthlutun en eftir þessa helgi hefur hann misst þá stöðu.
Um 19:00 á flöskudagskveldinu renndi Haffólfur í hlað í Logafoldina á sínum Lata-Krúser. Þar var kappinn ásamt Tiltektar-Togga sem átti að vera kóari hans. Það tók fljót af að hlaða Lata og því næst var Grafarvogurinn yfirgefin og haldið að Esso á Ártúnshöfða. Þar á átti að hitta afganginn af ferðafélögunum. Eftir að Flubbarnir voru mættir og menn gerðu sig klára að halda yfir heiðar mundi sagnaritarinn eftir því að hann ætlaði að verzla sér inn virt herratímarit fyrir húslesturinn. Var slíkt verzlað ásamt olíuvörum. Eftir að allir voru komnir, búnir að tanka og allt annað sem tilheyrir áður en haldið er í slíka för. Áður en komist var upp fyrir Rauðavatn þurfti Haffi að renna við á verkstæði einu og verða sér úti um væna flís af feitri garðslöngu til að hægt yrði nú að gefa Lata að drekka upp á regin fjöllum. Nú loks var komið sér út fyrir bæjarmörkin.
Eftir að hafa ekið yfir holt og hæðir í c.a. 40.min var komið í Hnakkaville. Þrátt fyrir dapurleg örlög er þar góður veitingastaður og þar var stanzað til að snæða. Halli Kristins var, af flestum, minntur á að skilja ekki debitkortið sitt eftir á bakkanum og síðan henda því. Öllum fannst þetta jafn fyndið ef undan er skilinn einn. Þarna var allur hópurinn saman kominn og í honum voru:
Haffólfur, Stebbi Twist og Tiltektar Toggi á Lata-Krúser.
Maggi Brabra, Stefán og ?????? á Pjattrol
Óli, Halldór og Steini á Toy LC 70 AKA Tvisturinn
Halli Kristins, með ykkur á Bylgjunni, Ragna og Ólöf á Tropper.
Einhvern tíma seinna urðu allir mettir og þá var komið sér af stað. Ekki gerðist mikið á leiðinni upp í Hrauneyjar. Verzt þótti nú sagnaritaranum að nýlenduvöruverzlunin í Árnesi skyldi vera lokuð svo ekki var hægt að heilsa upp á heimasætuna þar á bæ. Hana Huldu. Lati reynist ekki svo latur því við þremenningarnir þrír komum fyrstir í Hrauneyjar. Þar voru fyrir m.a. skyldmenni eins og tvo stk af Lötum-Robertum. Voru þeir á leiðinni í Laugar að sækja einhverja Land-Rover sem þar voru óbreyttir og fastir. Ekki leist þeim á við ætluðum að eiga nætur stað í dal þeim er kenndur er við nýtt. Ekki leið á löngu uns hinir af ferðafélegunum komu á svæið. Allir tönkuðu og greiddu sína skuld.
Skundað var svo af stað og með stefnuna á Nyja-Dal. Ekið var í átt að Sprengisandi og svo í stað að beygja inn á Sprengisandsleið var haldið áfram Kvíslaveituveg. Fljótlega eftir að beygt var út af Kvíslaveituvegi var komið að gati í veginum eða eiginlega vantaði bara veginn. Var það nefnd bara hélvítis gjáinn. Enda komust ekki allir yfir og þurftu að taka sveig framhjá. Gaman að því. Ekki leið á löngu uns gamanið byrjaði. Við fórum af upphleyptum vegi og við tók snjór. Ekki var nú mikill snjór en leiðinlegur var hann. Þurr foksnjór með þunnri skán og sykri þar undir sem nákvæmlega ekkert þjappaðist. Kom í ljós að bezt reynist að halda hæð því allar lægðir voru fullar af snjó, sem er mjög gott. Menn festu sig hér og þar og allur gangur á því hvort menn þurftu að þiggja spottann eða bara hjakka sig lausan. Svona gekk þetta í fyrstu. Eftir að inn á Sprengisand var komið fór að ganga aðeins betur. Það endaði eiginlega með því að við um borð í Lata stungum Flubbana a og vorum fyrstir að koma að skálanum. Hann reyndist vera læstur svo ekki komust við inn í hann. Það var þá ekkert annað að gera nema bara bíða um borð í bílnum. Gerðum heiðarlega tilraun til að berja South Park augum, svona til að stytta okkur aldur á meðan við biðum eftir hinum sem lyklavöldin höfðu. Einhverju seinna kom svo restin af liðinu en þá var tíminn að detta í 03:00 aðfararnótt laugardags. Allt á tíma, sjáðu. Alltaf er skálinn í Nýja-Dal jafn hlýlegur og vistlegur. Úti var ca 7.stiga frost og ekki var mikið hlýrra inni. Það var komið sér fyrir á neðri hæðinni, fengið sér að snæða. En áður en mönnum var hleypt í draumaheima sá Litli-Stebbalingurinn um húslestur úr sínu virta herratímariti. Þar var sagan um hina brjóstgóðu Andreu lesinn og ævintýri hennar í félagsfræði. Maður ætti kannski að gerast félagsfræðikennari? Eftir húslestur fóru allir í koju með brosið út að eyrum og sofnuðu menn sælir og glaðir það kveldið.
Laugardagurinn rann upp og var ræs um 09:00. Ekki var nú mjög freistandi að fara úr heitum pokanum en fyrir rest lét maður vaða. Eftir morgunbæn, morgunmessu og mullersæfingar var gengið frá dótinu og því kominn inn í heitan bílinn en olíufíringin hafði séð til þess að Lati var heitur og ekki þurfti að skafa. Hvað um það. Loks var svo lagt í´ann með stefnuna á Laugafell þar sem hugmyndir voru uppi um að taka eins og eina umferð í stuttsprellahlaupi. Veðrið var alveg með ágætum en færið hafði lítið skánað, eiginlega bara ekki neitt en allt gekk þetta þó.
Halli Kristins, sem er með ykkur á Bylgjunni, tók aðeins í Pattann frá Nýja-Dal og fékk hann sagnaritarann til að aka Troppernum á meðan. Allt gekk þetta fyrir sig og ekki var farið hratt yfir líkt og á flöskudagskveldinu. Eftir einhverntíma og eins og eina festu færði Halli sig aftur yfir í eigin bíl og Stebbalingurinn þá yfir í Lata. Eins og áður sagði þá gekk þetta frekar hægt en gekk þó og þurftu allir að þiggja spottann endrum og eins. Bara gaman að því.
Svo komum við að Bergvatnskvíslinni og var hún lokuð. Fyrstu þrír fóru yfir og ekkert mál. Svo komum við á Lata síðastir og þá brotnaði undan að aftan. Álkarlinn var dreginn fram og aðeins brotið til ásamt því að læsa öllum hurðunum með samlæsingunum þá losnaði sá Lati úr prísundunni. Munar greinilega öllu að læsa svona öllum hurðunum með samlæsingunum. Áfram var svo haldið og reynt að halda hæð því snjórinn var skárri þar og alltaf tókst okkur að finna leið. Flestir lækir voru lokaðir en á einum stað forum við yfir einhverja sprænuna á nokkið skemmtilegri snjóbrú. Þarna kom líka í ljós að FBSR4 þótti grúturinn betri en þeir reiknuðu með og voru því farnir að verða tæpir á olíu. Á ferð okkar í Laugafell sáu Harry og Heimir um að stytta okkur aldur. Mikil silld þar á ferðinni og minnti mann á jeppaferðir fyrri ára. En hvað um það. Rétt áður en við komum í Laugafell festum við Lata nokk vel og ekki dugði bara spottinn en eftir smá mokstur og nokkra kippi losnaði sá Lati og í Laugafell komust við.
Þegar við renndum í hlað í Laugafell var klukkann að detta í 16:00 og hádegissíðdegiskaffið löngu orðið tímabært. Eftir að fararstjórinn hafði komist að því að skálinn væri opin var sú ákvörðun tekin að þarna skyldi gista um nóttina og fara svo sömuleið til bara á sunnudeginum. Í ljósi þess hvað tímanum leið og minnugir ævintýra okkar í Hnjúkakvíslinni árið áður var þetta kannski ekki svo vitlaus ákvörðun. Eftir að hafa snætt túnfisksamloku var kominn tími á eina umferð í heimsbikarmóti V.Í.N. í Lellasprellahlaupi, þá fyrstu á þessu keppnistímabili. Stuttsprellahlaup var það og ljúfur var potturinn. Eftir pottinn var farið út í bill til heyra fyrstu tölur úr prófkjöri Flokksins. Þegar við komum svo til baka með grillið undur hendinni var Soffía frænka út á palli að sópa. Fljóttlega fóru menn að gera klárt fyrir grillmennsku þó engin væri Suðu-Sigfús á staðnum. Maturinn var ljúfur að vanda og fátt er betra eftir góðan mat að skella sér í laug.
Var slíkt gjört og nú var tekið langlellahlaup frá skála og niður að laug. Undirritaður hlaup reyndar tvær umferðir til að sækja öl. Laugin var mögnuð undir stjörnusalnum, þó ekki inn í Herjólfsdalnum, þar sem norðurljósin dönzuðu fyrir okkur með öllum sínum litum. Líka sáum við þó nokkur stjörnuhröp nema Halli, hann missti af þeim öllum. Eftir einhverja tveggja tíma veru í lauginni var komið sér upp úr og nánast beint ofan í poka. Síðustu menn skriðu upp á loft og ofan í poka rúmlega á miðnætti.
Fyrstu menn risu á lappir rúmlega 08:00 að morgni hvíldardagsins og fljótlega fylgdu allir aðrir í kjölfarið. Að vanda var morgnmessa, morgumatur og mullersæfingar í morgunsárið. Það voru svo nýliðarnir sem sáu um tiltekt, nokkuð gott það . Eftir að hafa komið öllu dótinu fyrir í Lata. Öll hjól reyndust vera laus og bara hægt að fara að keyra en fyrst var aðeins myndað. Svo var farið af stað og bara sömu leið og komið var.
Ekki byrjaði heimferðin vel, þegar bílar voru að fara yfir yfir Laugafellskvíslina var Pattinn stopp á undan okkur. Haffólfur steig á bremsuna og ekkert gerðist, klaki í dælunum svo bremsur voru lítið virkar, svo við runnum rólega aftan á FBSR4. Ekki urðu nú skemmdir miklar álkassinn aftan rispaðist og dæld kom í hlerann og kastarnir og grillið hjá Haffólfi skemmist/eyðilagðist. Báðir bílar þó vel keyrsluhæfir, allir um borð heilir og engin með hálsríg. Ætlunin var svo að kíkja aðeins á Hnjúkakvíslina en við hættum við það og heldum bara för vor áfram í áttina að Nýja-Dal.
Ferðin til bara gekk alveg ágætlega þó með nokkrum festum hér og þar. En færið hafði skánað með hækkandi hitastigi. Snjóbrúin helt aftur . Svo var komið að Bergvatnskvíslinni sem var opin að þessu sinni og fór Haffólfur fyrstur yfir. Ekki gekk að fara á fyrsta staðnum svo brotið var með álkarlinum og upp fór sá Lati en ekki fyrr en hurðirnar höfðu verið læstar með samlæsingunum. Svo var aftur reynt á örðum stað og það gekk. Haffólfur komst yfir en þegar á hinn bakkann var komið og sá Lati upp brotnaði undan afturdekkjunum og álkarlinn á bakkanum hinum megin svo best var í stöðunni var að senda Tvistinn yfir og gekk það. Halli fór á eftir Tvistinum og svo rak Pattinn lestina. Eftir þessi ævintýri var förinni farið áfram og fljótlega dró Floridagæinn upp Floridabita upp til að verðlauna menn fyrir vel uninn störf.
Rétt áður en við komum að Nýja-Dal var Lata orðið eitthvað heitt í hamsi og var stanzað til að kæla hann niður. Það var svo snædd í skálanum í Nýja-Dal og alltaf er skálinn jafn notalegur og vistlegur. Eftir mat fékk Pjattrolinn líka að drekka og var það síðasti brúsinn svo eins gott að við skyldum ná í Hrauneyjar. Það var svo barasta haldið af stað aftur. Svo á einum stað tókum við nokkuð góða dýfu og í kjölfarið varð Lati skrýtinn í stýrinu og okkur grunaði að hann stæði á flötu sem og reyndist vera. Ekki var rifið dekk heldur var beygluð felga. Náð var í stóra hamarinn og lamið á felginu. Tókst okkur að rétta felguna nóg svo hún heldi nóg lofti svo við gátum haldið áfram för vor.
Eitthvað var urðu svo Flubbar áttaviltir og óku þeir framhjá afleggjaranum sem við áttum að beygja út á. En það fattaðist fljótlega svo ekki var mikið mál að leiðrétta þá vitleysu. Enda mátti Pattinn ekki við að fara mikið einhverja útúrdúra. Þarna vorum við komnir með stefnuna á Kvíslaveituveg. Rétt áður en við komum á upphleyptan veg og forum yfir einhverja brú festi FBSR4 sig og Halli fór til að aðstoða hann. Við heldum bara áfram og komum að hélvítis gjáninni og yfir hana forum við. Það var svo endurheimt loft í blöðurnar og beðið. Við heyrðum svo í talstöðinni að þeir Maggi og Halli voru búnir að týna veginum svo við fórum til baka. Við sáum svo ljósin frá þeim en þeir virtust vera á einhverjum skrýtnum stað en þeir skiluðu sér loks á réttan stað svona eftir að Halli var orðin nétt pirraður í talstöðinni. Bara gaman að því.
Fljótlega eftir að við komum á Kvíslaveituveg gerði aðeins leiðinlegt veður og lítið skyggni svo ekki var farið hratt yfir. Tvisturinn lenti svo utan vegs en komst aftur upp á veg hjálparlaust. Áfram seigluðumst við í áttina að Hrauneyjum, veðrið skánaði svo eftir því sem neðar dró og það þýddi að styttra var í borgarann eftir því sem hraðinn varð meiri hjá okkur. Við renndum svo í hlað í Hrauneyjum rétt fyrir 20:00 og beint upp að eldsneytisdælunni þar sem Haffólfur tankaði á meðan Stebbalingurinn tróð lofti í belgmikla hjólbarðana. Teamwork í lagi. Eftir að Lati hafði fengið að drekka og endurheimt loft var komið inn og einn Næðingur pantaður. Á meðan beðið var eftir kveldmatninum var heilsað upp á Maddömuna og teknar fallprufarnir. Við fengum svo okkar borgara og gláptum á Lovísu á meðan við sporðrenndum hálendisborgum. Eftir kaffið var lagt í´ann og sá maður fram að vera kominn heim svona upp úr 23:00.
Þegar við vorum við Þjórsárdal fór að bera á nýjum titringi og við smiðuðum kenningar um hvað olli þessum titringi. Blý hafði dottið af þegar felgan bognaði eða það væri klaki í felgunni. Svo rétt við Fossness heyrðist smellur og Lati fór að hegða sér einkennilega. Við heldum að allt loft væri úr einu framhjólanna en svo var ekki. Í fyrstu var talið að framhjólalega hafði farið en fljótlega sáum við að allar felgurær höfðu brotnað á hægra framhjóli en dekkið fór ekki undan. Sem betur fer því framundan var einbreið brú og ekki mikið svigrúm til hliðina. Brattur kantur báðum megin og örðu megin klettur og svo hinum megin Þjórsá. En allt fór þó vel. Halli vildi bara skilja bílinn eftir þar sem hann var. En það var nú bara ekki inn í myndinni því ekki var hægt að færa bílinn og hann stóð á miðjum veginum við einbreiða brú. Haffi fór í verkfærakistuna og gróf þar upp felgubolta, Á meðan setti undirritaður sig í samband í félaga vor Atla E og var hann boðinn og búinn að hjálpa okkur. Við hófumst handa við að laga lyftum bílnum upp og byrjuðum að skrúfa. Settum okkur í samband við AtlaE til að athuga með hvort við kæmust í skrúfstykki. Það reynist auðsótt mál of eftir að við vorum búnir að rífa diskinn frá fórum við á Tvistinum í Árnes þar sem við ætluðum að hitta AtlaE. Því miður reyndist nýlenduvöruverzlunin var lokuð svo ekki var hægt að heilsa upp á heimasætuna hana Huldu. AtliE kom svo fljótlega og eltum við hann að aðstöðunni sem hann hefur. Við slógum svo brotin úr, svo fóru varaboltarnir í. Þetta gekk of vel eiginlega til að geta verið. AtliE aðstoði okkur þarna og kunnum við honum allra besu þakkir fyrir þennan stórgreiða. Topp maður þarna á ferðinni. Þegar við komum svo til baka var einum bíl fyrra og hafði Halli haldið heim á leið. Hvað um það. Það var svo hafist handa við koma þessu saman og gekk það eiginlega jafnvel og að rífa þetta í sundur. Það tók ekki nema rétt rúmlega klst að redda þessu.
Viðgerð þessi hélt í bæinn og það var það sem skipti máli. Skriðið var svo í borg óttans um miðnætti eftir fína jeppaför sem ekki var jeepaför upp í Laugafell. Nú er heimsbikarmót V.Í.N. í sprellalellahlaupi hafin og ein umferð í stuttsprellahaupi búin ásamt langlellahlaupi. Stebbalingurinn sigraði í langlellahaupinu fyrir það að taka tvöfald hlaup en í góðum tilgangi þ.e. að sækja sér meiri bjór.
Að lokum þá vill sagnaritarinn þakka samferðafólki sínu fyrir fína ferð
Kv
Jeppadeildin
miðvikudagur, nóvember 02, 2005
Akureyri 18 - 20 nóvember 2005
Mikil umræða er nú í gangi um að skella sér á Sálina á Agureyri þann 19. nóv. Mikil umræða helst ekki endilega saman við ákvarðanatöku þannig að ég taldi best að skella þessu bara upp í kosningu og smá þátttökukönnun. Þátttökukönnunin skýrir sig nú sjálf, láta bara vita í kommentin. Endilega tjá sig þeir sem hafa áhuga svo hægt sé að panta gistingu fyrir fjöldann. Svo er kosningin, hvar á að gista? Valið stendur á milli hinna hefðbundnu íbúða á Akureyri, sem allir Vínverjar kannast nú svo ansi vel við, eða sumarbústað í Fögruvík. Valið er í rauninni pottur eða ekki, potturinn er dýrari. Bústaðurinn er líka aðeins fyrir utan bæinn og það þýðir meiri leigubílakostnaður. Þannig er það nú.
Allir að láta svo í sér heyra. Það styttist óðum í atburðinn og þarf því að drífa í skipulagi.
Svo skemmir nú ekki að það er verið að opna Hlíðarfjall á laugardaginn. Spurning hvort maður komist kannski á skíði fyrir jólin.
Mikil umræða er nú í gangi um að skella sér á Sálina á Agureyri þann 19. nóv. Mikil umræða helst ekki endilega saman við ákvarðanatöku þannig að ég taldi best að skella þessu bara upp í kosningu og smá þátttökukönnun. Þátttökukönnunin skýrir sig nú sjálf, láta bara vita í kommentin. Endilega tjá sig þeir sem hafa áhuga svo hægt sé að panta gistingu fyrir fjöldann. Svo er kosningin, hvar á að gista? Valið stendur á milli hinna hefðbundnu íbúða á Akureyri, sem allir Vínverjar kannast nú svo ansi vel við, eða sumarbústað í Fögruvík. Valið er í rauninni pottur eða ekki, potturinn er dýrari. Bústaðurinn er líka aðeins fyrir utan bæinn og það þýðir meiri leigubílakostnaður. Þannig er það nú.
Allir að láta svo í sér heyra. Það styttist óðum í atburðinn og þarf því að drífa í skipulagi.
Svo skemmir nú ekki að það er verið að opna Hlíðarfjall á laugardaginn. Spurning hvort maður komist kannski á skíði fyrir jólin.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)