Göngu-og skíðadeild V.Í.N. í samstarfi við jeppadeild og fólksbíladeild V.Í.N. ákvað að gefa öllum öræfaótta langt nef og halda upp á sumarkomuna á Snæfellsjökli. Hér kemur sagan af því.

Miðvikudag 21.04 fóru fjórir meðlimir V.Í.N., þeir fáu sem ekki eru haldnir öræfaóttanum alræmda, af stað í leiðangur og ætlaði sá fimmti að hitta á okkur að morgni sumardagsfyrsta á Snæfellsnesi. Það var rúmlega 21:00 sem að Jarlaskáldið renndi í hlað hérna í Logafoldina á Lilla og þegar við vorum búnir að hlaða Lilla gátum við komið okkur í Móso þar sem við ætluðum að hitta samferðamenn okkar. Þegar við komum svo í sveitina og hittum fyrir ferðafélaga okkar var næsti viðkomustaður bensínstöð. Þarna var hópurinn samkominn og hann prýddu undirritaður aka Stebbalingur og Jarlaskáldið og vorum við á Lilla. Svo voru það Toggólfur og Maggi Blöndahl aka Tuddi Tuð og var farastjóti þeirra Lancer þess fyrrnefnda. Þar fylltu menn bæði bíla og sjálfan sig. Eftir að hafa verzlað allar nauðsynlegar nýlenduvörur var loks hægt að koma sér út úr bænum. Við ókum sem leið lá á Snæfellsnes með smá stoppi á vegamótum. Ekki var alveg ákveðið hvar gista skyldi. Aðstæður við tjaldsvæðið á Arnarstapa voru okkur ekki að skapi svo við afréðum að leita fanga á örðum miðum. Við tjölduðum svo rétt hjá afleggjaranum upp á jökull. Ekki voru menn í vandræðum með að koma uppi tjöldum sínum þrátt fyrir vetrarfrí frá þeim bransa. Upp spruttu 4.tjöld og svo hófu menn við að tæma nokkrar bjórdósir ásamt því að fá sér heitt kakó íblandað með austurrískurommi. Menn komu svo sér í poka rúmlega 02:00 aðfararnótt fimmtudags. Þrátt fyrir að kári hafi aðeins látið til sín taka þá sváfu menn nokkuð ljúft þrátt fyrir að hafa rumskað nokkrum sinum í vindkviðum.

Menn voru svo komnir á lappir um 09:00 að morgni sumardags fyrsta, misshressir að vísu, í þessari líka bongó blíðu. Fljótlega bættist svo fimmti leiðangursmaðurinn í hópinn en það var Jóhann Haukur sem ekki á heimagengt á miðdagskvöldið. Eftir morgunbæn, morgunmat og mullersæfingar tóku menn niður tjöldin og komum við okkur upp að jökli og alltaf var sama blíðan. Þegar menn voru svo búnir að koma sér í skóna og allt sem svona göngu fylgir gátum við komið okkur af stað. Rétt eftir að við hófum að ganga fór einhver þokuslæðingur að gera vart við sig en lét sig samt fljót hverfa aftur. Þegar við komum svo að neðri þúfu og var litið á toppinn var hann hulinn skýjum og komin heil hersing að jeppum þar fyrir neðan. Eiginlega og við lögðum af stað frá neðri þúfunni með stefnuna á toppinn þá hreinsaði hann sig og ekki var ský að sjá, bara sól. Enda urðu menn misrauðir í framan í þessari ferð. Þegar við fórum að nálgast toppinn þá fór maður að bera kennsl á nokkra jeppa og var einn af þeim Birkir ásamt fleirum sem voru með okkur í sögulegriferð í Jökulheima með viðkomu á Vatnajökli. Rétt fyrir neðan toppinn var færið orðið frekar erfitt sérstaklega fyrir þá sem voru fótgangandi. Þegar við komum svo á toppinn þá voru þar fleira fólk sem við þekktum eða Valdi sem var með okkur á Italíu í fyrra. Þess má geta að hann var mjög sáttur við að sjá mig og þjálfa á fjallaskíðum. Þarna uppi fengum okkur að borða, mikið var auðvaldsdrykkurinn góður og ekki var toppabjórinn síðri, eftir að við fundum loks stað sem var logn. Maggi og Jóhann Haukur fóru svo alveg upp á hæðstu þúfu. Á meðan þá gerðu aðrir sig klára fyrir skíðun niður í bland við að spjalla við Birki og félaga. Þegar þeir komu svo niður aftur þá var ekkert því til fyrirstöðu að fara að renna sér niður. Færið var frekar leiðinlegt til byrja menn þar sem það var frekar öldótt en skánaði eftir því sem nær neðri þúfu dró. Þegar við komum svo niður að neðri þú urðum við varir við ferðir fólks sem var á uppgöngu. Kom þar í ljós (S)Auður sem er okkur V.Í.N.-liðum að góðu kunn úr Þórsmörk. Ekki var stúlkan alveg strax að kveikja á því hverjir væru þarna á ferðinni, enda ekki vön að sjá okkur svo ódrukkna. Eftir að hafa eytt smá tíma í að spjall við hana var barsta að halda áfram að renna sér niður. Þarna var færið orðið nokkuð gott, ekki ósvipað og var þegar maður skíðaði utan brautar á Siglufirði svona fyrir þá sem voru þar. Jóhann Haukur fór hamförum á tjalddýnunni sinni þarna niður okkir hinum til mikilar skemmtunnar. Þegar við vorum svo komnir niður fyrir lyftu var færið orðið of blaut og bara leiðinlegt. Alveg ekta jöklasumarfæri sem hægði stundum um of á manni. Þrátt fyrir það þá komust við allir niður að bílunum þokkalega heilir og á höldnu bæði á líkama og sál. Nú var bara ekkert að gera nema bíða eftir Jóhann Hauki og gera sig kláran fyrir heimferð. Þegar maður var kominn úr skíðadótinu þurftum við Arnór að endurráða í Lilla og gerðum það undir ljúfum tónum. Þegar allir voru svo tilbúnir var ekkert til fyrirstöðu að koma okkur niður á vegamót þar sem ætlunin var að snæða lambarétt með frönskum og mikið af kryddsmjöri. Að vísu voru það bara ég, Maggi og Skáldið sem fengum okkur þetta aðrir voru með ameríska þjóðarrétt og sumir létu bara pulsu duga, enda þurfti þeir að fara heim og elda. Þegar við komum svo í Borgarnes eftir tíðindalausan og leiðinlegan akstur um Mýrar var sú ákvörðun tekin að sleppa sundi og bruna bara beint í bæinn. Það var svo hápunkturinn á leiðinni heim frá Borgarnesi þegar við fórum í gegnum göngin. Það má samt alveg láta það fylgja með að það var alltaf sama bongó blíðan allan tímann. Ég og Nóri renndum svo í Grafarvoginn nánast á slaginu 19:00 þannig að maður náði alveg örugglega South Park.

Hvernig er það er einhver að fara á Violent Femmes tónleikana?

Þetta er sko FAN club fyrir okkur jeppamennina.

http://fanclub.wd40.com

Þrátt fyrir að skæður öræfaótti hafi skotið sér niður meðal manna og kvenna innan V.Í.N. nú um páskana þá lét sjálfskipaður miðhópur skemmtinemdar undirbúningsnemdar eftirlitsdeildar þennan öræfaótta hafa á sig áhrif. Ekki var hægt að gera heilbrigðiskönnun að þessu sinni vegna öræfaótta heilbrigðisdeildar V.Í.N. Að morgni flöskudagins langa var lagt í fyrstu undirbúnings- og eftirlitsferðar vegna fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferðar 2004 í blíðskaprveðri. Mæting var við Lélegt á Vesturlandsvegi kl:10:00 á morgni flöskudags langa, frekar ókristnilegur tími, þarna voru ferðalangar samankomir. Hópurinn saman stóð af Stebba Twist, Jarlaskáldinu, Gamla perranum og var fararskjóti þeirra Willy ásamt Magga Brabra og spússu hans frú Andrésson og voru þau á Lúxa. Eftir að sumir höfðu gætt sér á pylsu á meðan aðrir skoðuðu Ferrarifána var loks hægt að koma sér af stað. Ekið var þjóðveg 1 sem leið lá uns við komum á Hvolsvöll, þó var hápunktur ferðar okkar á leið á Hvolsvöll þegar við fórum yfir nyju Þjórsárbrúna og er við komum á slóðir lessumyndbandsins. Hvað um það. Þegar við renndum í hlað á Hlíðarenda var þar heil hersing af slyddujeppum og endalaus bið við bensíndæluna. Til að stytta sér biðina fékk maður sér bara pylsu og spjallaði við Runólf ásamt því að skoða nýju dekkinn hans og felgurnar. Rétt eftir hádegi var svo Hvolsvöllur loks yfirgefin með stefnuna á Þórsmörk. Leið lá uns við komum að bílastæðinu við Stóru-Mörk þar sem við frelsuðum loft úr hjólbörðum og nyttum tækifærið til ljósmynda og settum sumar af myndunum strax á netið. Vegurinn var fínn til að byrja með enda nýheflaður og búið að bera í hann. Þeir lækir sem voru á vegi okkar voru ekki mikið vandamál enda rann lítið eða ekkert vatn í þeim. Þegar við komum að efra vaðinu við Lónið var bílunum stillt upp til myndatöku með síminnkandi Gígjökul í baksýn. Þarna var veðrið slíka bongóblíðan og gaf okkur forsmekkinn að því sem koma skal í sumar. Ekki var lónið mikið mál enda varla hægt að segja að það hafi mikið vatn runnið til sjávar þarna úr Lóninu þennan dag. Nóg um það. Næst lá leið okkar yfir Steinholtsá þar var nú sama sagan þ.e ekki var hún mikið mál. Kannski svolítið þröng en það er bara betra. Eftir því sem nær dró Þórsmörkinni þá varð vegurinn alltaf verri og verri og á köflum má segja að engin hafi verið vegurinn. Hvanná rann að þessu inni aðeins inn á veginn og hefur fært sig vestar. Eftir að yfir Hvanná var komið var ansi skemmtilegt að keyra þarna á aurunum því þetta minnti mann vel á Stóra Sand. Nú var bara málið að kíkja yfir í (Blaut)Bolagil til að kanna aðstæður fyrir fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferð. Krossá rann að þessu sinni frekar sunnarlega og eiginlega eins langt frá (Blaut)Bolagili og frekast getur gert með góðu móti. Það var fundið vað þrátt fyrir að ekki hafi verið mikið vatn í Krossá þennan dag þá rann hún þröngt og bakkarnir voru svolítið háir. Allir komust þó yfir og ekkert því til fyrirstöðu að sinna okkar eftirlitsskyldum þarna í (Blaut)Bolagil. Aðstæður voru kannaðar. Bekkurinn er á sínum stað og nánast gróinn fastur. M.a tók undirritaður sig og merkti sér tjaldstæði fyrir fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferð, þar sem Stebbalingurinn ætlar að klára þær. Ekki ætti að vera vandamál með varðeldin, þ.e.a.s ef aðstæður breytast ekki mikið fram að fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferð. Við fundum líka stað fyrir tramolínið en það verður eingöngu fyrir gjafvaxta stúlkur á kjöraldri þar sem þær koma til að hoppa á í bikini einum klæða. Við höfumst líka handa við að byrja að slétta út völl þarna á eyrunum þar með haldnir verða knattleikir þar sem allir þátttekendur eru kvenkyns og verða þær látnar keppa á strengnum einum klæða. Ef einhverjar fara að mótmæla því þá hefur keppnisstjórn ákveðið að láta þær fara líka úr strengnum og vera berar að neðan líka. Blautbolakeppninn mun svo fara fram á sínum venjulega stað. Þess má geta að ennþá er hægt að skrá sig til þátttöku í þessum keppnum og leikjum í commentum hér fyrir neðan. Eftir að hafa gert þessar úttektir var bara ein eftir og það var að fallprufa kamarinn. Það verður barasta að segja að þær eru djúnmjúkar íslenskuhægðirnar í svona stórbrotinni náttúru. Þegar öllum eftirlitskyldum var lokið var komið sér yfir í Bása við stuttri við komu í Langadal. Í Básum var aðeins rúntað og ekki stoppað fyrr en vegurinn endaði. Það var gaman að keyra og sjá í hvaða ham Krossá hefur verið í því við afleggjarann í Strákagil er ekkert nema urð og grjót þar sem veginn vantar á góðum kafla. Eftir að við komum svo aftur í Bása kvöddum við þau hjónaleysin og komum okkur fyrir í skálanum í Básum. Við heldum svo áfram okkar eftirlitsskyldum að þessu sinni fyrir Fimmvörðuhálsgönguna um Jónsmessuna. Við skoðuðum þar sem við höfum tjaldað í síðustu Jónsmessuferðum okkar og leit það allt vel út. Eftir að hafa gengið á Hattinn og virt fyrir okkur Bása úr lofti töltum við sem leið lá í Strákagil og komum við í Einarslundi. Á vegi okkar í Strákagil sáum við rjúpu sem var að ögra okkur með að segja ,,og hvað ætlið þið að gera í því?´´. Á leiðinni til baka gerðum við burðarþolspróf á göngubrúninni við Strákagil og stóðst brúin prófið. Þannig að sumir ættu að geta farið þarna yfir í sumar rólegar. Þegar við komum til baka var hafist handa við grill og að sjálfsögðu drukkinn bjór. Fátt gerðist svo eftir mat nema bjór og wisky var drukkið og spjallað við fullt af fólki sem var þarna innfrá. Suma hafði maður hitt áður og aðra ekki.

Maður vaknaði svo fyrr heldur maður hafði vonað vegna krakkaskara sem þarna var. Það var bara eitt að gera við því, draga svefnpokan yfir hausinn á sér og halda áfram að sofa. Það var svo ég sem svaf lengst en var samt kominn á lappir fyrir 11:00. Það var lítið hægt að gera eftir morgunmat, messu og mullersæfingar nema bara að fara að koma sér í bæinn. Enda var þarna kominn rigning og ekki spennandi að hanga þarna. Eftir að hafa gert upp við skálavörðinn og fallprófað kvennaklósettið var lagt af stað heim. Hugmynd var að koma við á Seljavallarlaug og kanna þar sem lessur en vegna veðurs var þeim áformum frestað. Loft var endurheimt í dekkinn á Hvolsvelli og svo var ætlunin að fara í sund á Laugalandi í Holtssveit. Aldrei þessu vant þá vorum við of snemma og tæplega klst í að drullupollurinn opnaði. Ætlunin var svo að koma við í Hnakkaville og fara þar í ríkið og kaupa mikið. Þegar við renndum í hlað í Hnakkaville var þar bara geðveiki svo við tókum þá pólitísku ákvörðun að fara bara í Heiðrúnu. Það þurfti að vísu að koma við í ÓB og þegar við komum þanngað hafði einn snillingurinn dælt diesel á bensínbílinn sinn. Eftir að hafa gefið Willy að drekka var komið sér til Reykjavíkur. Þar með lauk páskaferðinni 2004 sem var um leið undirbúnings- og eftirlitsferð. Þarna innfrá er allt eins og það á að vera. Svo þetta lofar allt góðu.

Að lokum er rétt að geta þess að fljótlega fer fram samkeppni fyrir þá kvenkyns farþega sem lýst hafa áhuga að fara með Willy í (Blaut)Bolagil um fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferð. Þarna þurfa keppendur að koma fram í sundfatnaði, án sundfatnaðar og í svínabúning fyrir framan dómnefnd. Sem fyrr segir þá eru vegleg verðlaun í boði eða far um fyrstuhelgaríjúlíárshátíðarþórsmerkurferðarhelgarinar.