föstudagur, september 04, 2009

Kindin Einar



Morgunn einn ég hoppa upp í rútuna
með vasa fulla af banana.
Grænum geðþekkum fasana
hafði ég í bítið ælt.

Upp í sveit ég ætlaði að halda hana
í svaka partí með píuna.
En síðan hraktist ég leiðina,
það var klárlega sem við manninn mælt.

Kindin Einar var þá við vegabrúnina
búinn að bíta upp alla túnina.
Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað.
Hann sagði dada...
en meinti bada, verst var það.

Það var komið langt fram að hádegi
og þá hrópaði einn farþegi
að færi ekki lengra ef hann fengi eigi
greyið Einar rúð og skrælt.

Nú ég kvað við, hví ekki á þeim degi
barasta að búta hann strax.
Svo hreinlega velta honum úr deigi,
grilla hann og egg með jafnvel spælt.

Kindin Einar var þá við vegabrúnina
búinn að bíta upp alla túnina.
Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað.
Hann sagði dada...
en meinti bada, verst var það.

Í því bar að bóndann á næsta bæ,
hann kom til vor og sagði hæ.
Nei hvað sé ég, er þetta kindarhræ?
Bætti hann við og æfur varð.

Eina kind ég átti hér heima á bæ
sem að ætlaði niðrað sæ.
En núna sposkur ég spranga og hlæ
því núna skuldarðu meir en nokkurt sparð.

Kindin Einar var þá við vegabrúnina
búinn að bíta upp alla túnina.
Fyrir hann var og ég keyrði hann í spað.
Hann sagði dada...
en meinti bada, verst var það.

Einar var þá við vegabrúnina
búinn að bíta upp alla túnina.
Fyrir hann stökk og ég spældi hann í spað.
Hann sagði dada...
en meinti bada, verst var það.

Engin ummæli:

Skrifa ummæli

Talið!